گیم بوی؛ جد بزرگوار کنسول‌های دستی

آتاری دستی را به خاطر دارید؟ مطمئنا در بخشی از زندگی‌تان دوست داشته‌اید تا یک آتاری دستی داشته باشید و به احتمال زیاد هم به این آرزو دست یافته‌اید. با این حال، تمام آرزوهای داشتن کودکی ما برای داشتن آتاری دستی (که البته در اصل به اسم Brick Game شناخته می‌شود)، با دیدن یک «گیم بوی» (Game Boy) درهم شکست.

پردازنده‌ی چهار مگاهرتزی گیم‌بوی به کنار، این کنسول دستی ۸ کیلوبایت حافظه‌ی رم داشت.

گیم بوی، اولین کنسول دستی نینتندو نیست، اما اولین کنسول دستی دنیا است که هر کسی یکی از آن در خانه داشت. گیم بوی آن طور که باید در مملکت ما همه‌گیر نشد، اما در دهه‌ی نود میلادی، کودکی در دنیا نبوده که دل‌اش یک گیم بوی نخواهد. این کنسول آن‌قدر محبوب و بزرگ شد که نینتندو بیش از ده سال تمام آن را تولید کرد و فروخت. طبق گزارشی که این شرکت ژاپنی داده، گیم بوی در دنیا بیش از ۱۱۸ میلیون دستگاه فروخته است؛ رقمی که خیلی از شرکت‌های حوزه‌ی تکنولوژی حتی خواب‌اش را هم نمی‌توانند ببینند.

بگذارید کمی از مشخصات سخت‌افزاری گیم بوی برای‌تان بگوییم تا قدیمی بودن این کنسول را تمام و کمال درک کنید. حدس می‌زنید پردازنده‌ی گیم بوی، روی چه فرکانسی فعالیت می‌کرد؟ ۵۰ مگاهرتز؟ ۳۰ مگاهرتز؟ نینتندو گیم بوی یک پردازنده‌ی ۴.۱۹ مگاهرتزی داشت. باورتان می‌شود آن همه بازی که به نظرمان انقلابی و بزرگ می‌آمدند، روی یک پردازنده‌ی ۴ مگاهرتزی کار می‌کردند.

پردازنده‌ی اصلی گیم‌بوی به کنار، این کنسول دستی ۸ کیلوبایت حافظه‌ی اصلی یا همان رم داشت. بازی‌های این کنسول هم روی کارتریج‌هایی عرضه می‌شدند که ۲۵۶ کیلوبیت، تاکید می‌کنیم، کیلوبیت، نه کیلوبایت، حافظه داشتند. صفحه‌ی نمایش این کنسول دستی، فقط می‌توانست چهار رنگ مختلف خاکستری را نشان دهد و اصولا چیزی به اسم رنگ روی صفحه‌ی گیم‌بوی معنا نداشت. تمام این همه قدرت، توسط چهار باتری قلمی یا همان AA تغذیه می‌شدند.

سخت‌افزار گیم‌بوی را درک کردید؟ می‌توانید تصور کنید که این سخت‌افزار، تعدادی از بهترین تجربه‌های صنعت بازی را روی خودشان اجرا کرده‌اند؟

بگذارید نیم‌نگاهی به بازی‌های گیم‌بوی بیاندازیم؛ بازی‌هایی که واقعا چیزی از کنسول‌های زمان خودشان کم نداشتند.

گیم‌بوی زلدا داشت؛ گیم‌بوی کربی داشت؛ این کنسول حتی بهترین بازی‌های پوکمون را هم اجرا می‌کرد. اگر از کسی که گیم‌بوی داشته، درباره‌ی بهترین خاطرات بازی او بپرسید، امکان ندارد در پاسخ‌های‌اش، اسم پوکمون را نشنوید.

بازی‌های گیم‌بوی این شکلی بودند:

بازی‌های گیم‌بوی واقعا بازی ویدیویی بودند؛ منظورمان این است که تجربه‌ای که از گیم‌بوی دریافت می‌کردید، واقعا در حد و اندازه‌ی یک بازی کامل بود و تفاوتی بین بازی‌های کنسولی آن زمان و بازی‌های گیم‌بوی وجود نداشت. روی گیم‌بوی می‌توانستید نقش‌آفرینی‌های بزرگ پیدا کنید؛ روی گیم‌بوی می‌توانستید سکوبازی‌های خیلی خوبی ببینید.

در ادامه، نگاهی به تبلیغ‌های گیم‌بوی بیاندازید و اگر این کنسول را داشتید، تجدید خاطره‌ای بکنید.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

ما در دیجی کالا مگ قصد داریم با کمک شما یک موزه‌ی گجت‌های رترو درست کنیم. اگر هنوز یکی از کنسول‌های نینتندو گیم بوی را دارید از شما دعوت می‌کنیم از آن عکس گرفته و با استفاده از هشتگ digikalamag_retro# روی اینستاگرام برای ما ارسال کنید. فراموش نکنید اکانت اینستاگرام دیجی‌کالا مگ digikalamag@ را هم روی عکس‌هایتان تگ کنید تا ما متوجه مشارکت شما بشویم. ما هم برای قدردانی از همراهی شما بهترین و خلاقانه‌ترین عکس‌ها را به اسم خودتان روی اینستاگرام دیجی‌کالا مگ منتشر خواهیم کرد.

بخوانید: بهترین کنسول‌های دستی تاریخ؛ با ۲۰ کنسول دستی برتر آشنا شوید