[ویدیو] کشف اجداد ۷۰۰ هزار سالهی هابیتها
دانشمندان اجداد ۷۰۰ هزار سالهی انسان کوچک قامت بدوی به نام هابیت را کشف کردهاند.
فسیلهای این هابیت نشان میدهد که انسانهای بدوی با قد و قامت نرمال به جزیرهی فلورس در اندونزی پا گذاشتند، اما بعدا اندازهی آنها به سرعت کوچک شد.
این فسیلها به یک بزرگسال و دو کودک تعلق دارند و همهی آنها به اندازهی نوادگانشان کوچک هستند. هابیت ۱۲ سال پیش در سال ۲۰۰۴ درون غاری در فلورس کشف شدند و سر و صدای زیادی به پا کرد. قد آنها فقط یک متر و نام علمی آنها «انسان فلورنسی» (Homo floresiensis) است. در ابتدا تصور میشد که عمر هابیت به ۱۲ هزار سال پیش برمیگردد.
بررسیهای بعدی نشان داد که در واقع آنها مدتی قبلتر یعنی بین ۵۰ تا ۶۰ هزار سال پیش زندگی میکردند. حالا هم بعضی از دانشمندان تحقیق جدیدی انجام دادهاند که اطلاعات بیشتری را دربارهی تبار هابیتها آشکار میکند. این تیم فسیلهای بسیار قدیمیتری را ارایه کردهاند که به ۷۰۰ هزار سال قبل بازمیگردند. این فسیلها در منطقهای به نام «ماتا منگه» حفاری شدند.
بقایای این هابیتها شامل تکهای از استخوان فک پایینی و چند دندان میشود. آنها به طور خارقالعادهای به هابیتهایی که در سال ۲۰۰۴ پیدا شدند، شباهت دارند. این فسیلها به اجداد فلورسیها تعلق دارند.
علاوه بر این، در همان منطقه ابزارهایی سنگی هم پیدا شده که بسیار قدیمیتر هستند. این نشان میدهد که حدود یک میلیون سال پیش، موجودات باستانی شبیه به انسان در فلورس زندگی میکردند. یک نظریه میگوید این افراد گونهی دیگری از انسانها با قد و قامت نرمال بودند که ما حالا آنها را با نام «انسان راستقامت» میشناسیم. این انسانهای باستانی در جزیرهی جاوا زندگی میکردند. جزیرهی جاوا در غرب فلورس و در فاصلهی ۵۰۰ کیلومتری از آن واقع شده است.
طبق گفتهی دکتر «یوسوکه کایفو» از موزهی ملی علم و طبیعت توکیو، کشف این فسیلهای ۷۰۰ هزار ساله نشان میدهد که شاید انسان راستقامت ظرف مدت ۳۰۰ هزار سال کوتاه شده باشد. از نگاه تکاملی، این بازهی زمانی بسیار کوتاهمدت است.
دکتر «گرت ون دن برگ»، سرپرست این تیم تحقیقاتی میگوید: «اندازهی این یافتهها نشان میدهد که انسان فلورنسی حداقل ۷۰۰ هزار سال پیش قدش کوتاه شده بود و این واقعا شگفتانگیز است.» او میگوید کل تیم از اندازهی کوچک استخوان فک بزرگسال شگفتزده شده بود. دکتر ون دن برگ ادامه میدهد: «ما انتظار داشتیم چیزی بزرگتر پیدا کنیم، چیزی نزدیک به اندازهی انسان راستقامت، اما اینطور که به نظر میرسد آنها به اندازهی انسان فلورنسی کوچک بودند.»
نظریهی دانشمندان دربارهی کوتاه شدن انسانهای راستقامت این است که آنها برای سازگار شدن با منابع طبیعی ناچیز و محدود به مرور زمان کوتاه شدند.
منبع: Science Mag