از حمله‌ی انسان به ربات تا تاثیرات بدخوابی؛ بهترین خبرهای علمی هفته را از دست ندهید (۱۰ اسفند ۹۴)
اگر به هر دلیلی نتوانستید در طول هفته خواننده‌ی خبرها و مقاله‌های گروه دانش باشید، می‌توانید بهترین آنها را از این‌جا بخوانید. با هفت روز با دانش ۱۰ اسفند ۹۴ همراه باشید.
۲۰۰ سال دیگر چگونه عکاسی می‌کنیم؟
در کنفرانس MWC امسال گوشی‌هایی معرفی شد که هرکدام چیزی بر عکاسی موبایلی می‌افزودند. یکی دوربین دوقلو داشت و دیگری می‌توانست در محیط‌های تاریک عکس‌های خوبی بگیرد. اتفاقا در هفته‌های اخیر دوربین‌های دیجیتال مختلفی هم به بازار آمدند. دوربین‌هایی که نسبت به نسل قبل عکس‌های بهتری می‌گیرند و به اشتراک‌گذاری تصاویر با آن‌ّها ساده‌تر است. به طور کلی امروزه دوربین‌ها یا در راه کیفیت بهتر تصویر و یا در به اشتراک‌گذاری آسان‌تر آنها پیش می‌روند. در آینده‌ی نزدیک احتمالا دوربین‌های خیلی با کیفیتی خواهیم داشت که بر گجت‌های پوشیدنی سوار شده‌اند و خیلی سریع و آسان می‌شود تصویر آنها را به اشتراک گذاشت. ولی شاید فکر کردن به آینده‌ی دورتر دوربین‌ها، مثل ۲۰۰ یا ۵۰۰ سال دیگر جذاب‌تر باشد. زمانی که همه‌ی این دوربین‌ها، گوشی‌ها و حتی گجت‌های پوشیدنی، وسایلی مربوط به چند قرن پیش هستند. بیایید کمی با هم به این موضوع فکر کنیم.
چرا بدخوابی روی حالت روحی ما تاثیر می‌گذارد؟
معمولا وقتی که شب‌ها خوب نمی‌خوابیم، فردایش حس و حال بدی داریم و بی حوصله هستیم. مدتهاست که دانشمندان فکر می‌کنند خواب و حالت روحی ما به هم مرتبط هستند. با این حال، درباره‌ی ریشه‌ی مولکولی این رابطه چیزی نمی‌دانند. حالا محققان در ژنی که به این دو مرتبط است، چند جهش ژنتیکی نادر پیدا کرده‌اند که شاید بتواند رابطه‌ی میان آنها را توضیح دهد.
شب فرا می‌رسد و ستاره‌ها یکی یکی در آسمان ظاهر می‌شوند. درحالی که همه‌ی مردم در حال خارج شدن از محل میراث طبیعی هستند، یک نفر با سه پایه‌ای که روی دوشش گذاشته برخلاف حرکت جمعیت وارد می‌شود. قرار است که او تمام شب را تنها بماند و عکاسی کند. عکس چشم‌انداز طبیعت به همراه منظره‌ی آسمان پرستاره‌ی شب. در تمام طول شب هیچ صدایی جز آواز جیرجیرک‌ها، زوزه‌ی چند سگ دوردست و البته تق تق شاتر دوربین شنیده نمی‌شود. عکاسانی که از منظره‌ی شب عکاسی می‌کنند چنین روزگاری دارند. آنها به هنگام عکاسی، شب‌ها بیدارند، روزها می‌خوابند و در کل برعکس بیشتر مردم زندگی می‌کنند. با این حال نتیجه‌ی عکاسی در شب آنها مناظر خیره کننده‌ای می‌شود که مردم در زندگی روزمره به ندرت آنها را می‌بینند. عکس‌های آنها هرچند که در تاریکی مطلق گرفته شده، ولی منظره‌ای رو به کیهان را نشان می‌دهد. به قول یک ضرب المثل: «شب، جهانی را پنهان و عالمی را آشکار می‌کند.»
بوی بدن افراد خودی، ما را کمتر آزار می‌دهد
گروهی از محققان در مطالعه‌ی جدیدی نشان داده‌اند بوی بدن کسانی که به نوعی با آنها نزدیک هستیم و احساس خویشاوندی داریم، به اندازه‌ی بوی بدن افراد غریبه ما را آزار نمی‌دهد. میزان تنفر انسان‌ها به بوی بدن دیگران بستگی به این دارد که آیا آن فرد را از گروه خودی می‌دانند یا خیر.
«اسکات کلی» (Scott Kelly) فردا می‌آید. او نزدیک به یک سال در ایستگاه فضایی بین‌المللی بوده و بیش از ۵ هزار بار طلوع خورشید را دیده است. اسکات ۵۲ ساله با ۳۳۴ روز اقامت در فضا (۱۱ ماه)، در بین همه‌ی فضانوردان ناسا رکورددار است. کلی از چند روز پیش در حساب توییترش که آن را از طریق لپ‌تاپی در ایستگاه فضایی کنترل می‌کند، شمارش معکوس برای بازگشت به زمین را آغاز کرده است. یک روز عکس وداع با ماه، یک روز وداع با طلوع خورشید و روز دیگر وداع با مناظری از زمین که شاید دیگر آنها را از بالا نبیند.
شبیه به خودمان را انتخاب می‌کنیم؛ حتی اگر افسرده باشیم
اینکه انسان‌ها جذب افرادی با خصوصیات و روحیات متضاد خودشان می‌شوند درست است. اما هنگام انتخاب شریک زندگی، مردم معمولا کسانی را برمی‌گزینند که از جنبه‌های مختلفی مثل قد، وزن، میزان تحصیلات، درآمد و شخصیت به آنها شبیه باشند. ظاهرا این نکته در مورد افراد مبتلا به ناراحتی‌های روانی هم صدق می‌کند. چرا که گروهی از محققان سوئدی در پژوهش جدیدی نشان داده‌اند که همسران از نظر وضعیت روانی بیشتر به هم شبیه هستند.
تصویر نجومی منتخب هفته؛ ابرنواختری میان غبار کهکشان
تلسکوپ‌های سراسر دنیا درحال تصویر برداری از ابرنواختر پرنوری هستند که در یک کهکشان غبار آلود نزدیک رخ داد. این انفجار بزرگ ستاره‌ای نخستین بار اوایل امسال دیده شد. کهکشان میزبان این ابرنواختر، «قنطورس A» نام دارد که حتی می‌توان آن را با دوربین دوچشمی هم رصد کرد. این کهکشان را عمدتا با رگه‌های غباری سد کننده‌ی راه نور در قسمتی مرکزی آن می‌شناسند. این عکس را قبلا تلسکوپ فضایی هابل از دل قنطورس A گرفته بود. ولی عکس کوچک سمت راست-بالا با تلسکوپی زمینی گرفته شده و ابرنواختر SN2016adj را نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که این ابرنواختر از نوع IIb باشد. بدین معنی که ستاره‌ی بوجود آورنده‌ی آن بین ۸ تا ۵۰ برابر خورشید جرم داشته و خیلی سریع و سهمناک منفجر شده است. رصد دقیق این ابرنواختر می‌تواند به ما اطلاعاتی درباره‌ی سرنوشت ستاره‌های پرجرم و اینکه عناصر روی زمین چگونه بوجود آمدند بدهد.
