موزه بازی: شورش در شهر ۱۹۹۱
تنها چند بازی را میتوان نام برد که در زمان کودکی بیشتر ما آنها را تجربه کردهایم. معروفترین آنها ماریو یا همان قارچ خور است که مدتی پیش در دنیای بازیهای کامپیوتری ۳۰ ساله شد. اگر کمی به دنبال بازیهای دیگر باشیم حتما به عنوانی که در آن زمان با نام شورش در شهر شهرت یافته بود، خواهید رسید.
شورش در شهر یا در اصل Streets of Rage از جمله بازیهای کلاسیک بسیار محبوب اوایل دهه ۹۰ میلادی به شمار میرود که برای کنسول Sega Genesis راهی بازار شده بود. موفقیت قسمت اول باعث شد که قسمتهای دوم و سوم آن هم راهی بازار شوند که هرکدام آنها با استقبال خوبی از سوی علاقهمندان به سبک Beat ’em up مواجه شدند.
این مجموعه بازیها داستان بسیار سادهای داشتند که در آن زمان توانستند نظر افراد زیادی را به سمت خودشان جلب کنند. بازیکننده در شهری قرار میگرفت که گروههای خلافکار کنترل آن را بهدست گرفته بودند و باید با آنها مبارزه میکردند. داستان یک ویژگی جالب را در خودش قرار داده بود. مهم نبود که آیا این عنوان را تکنفره یا دو نفره بازی میکردید یا حتی مهم نبود که پیشنهاد شخصیت Mr. X را قبول میکردید یا خیر، این احتمال وجود داشت که در آخر بازی به عنوان رییس خلافکاران شهر انتخاب شوید.
همانطور که گفتیم این مجموعه بازیها سه قسمت مختلف داشتند. قرار بود یکی از دنبالههای بازی توسط استودیوی Core Design برای پلتفرم Sega Saturn ساخته شود. سگا در اواسط روند ساخت این عنوان، نام Streets of Rage را برای این بازی انتخاب کرد که باعث به وجود آمدن اختلاف میان این شرکت و استودیوی سازنده شد. همین مشکل باعث شد که استودیوی Core Design روند ساخت بازی را رها کند و بعدا عنوان Fighting Force را برای کنسول پلیاستیشن ۱ بسازد.
مجموعه عنوانهای Streets of Rage به دلیل داشتن روند بازی هیجانانگیز و سریع و اینکه میشد آن را به صورت دو نفره بازی کرد، مورد توجه بازیکنندهها قرار گرفتند. شخصیتهای مختلف این عنوان هرکدام قدرتهای خاصی داشتند که روی روند بازی تاثیرگذار بودند. اگر این بازیها را به صورت دو نفره تجربه میکردید تعداد دشمنان دو برابر میشدند و حتی باید با دو غول در هر مرحله مبارزه میکردید. روند سختی بازی با توجه به تعداد بازیکنندهها تغییر میکرد؛ اما بازیکنندهها میتوانستند با همکاری یکدیگر ضربههای ترکیبی مختلفی را روی دشمنان اجرا کنند.
روند بازی بهصورتی طراحی شده بود که بازیکنندهها در هر قسمت با تعداد مشخصی دشمن مبارزه میکردند. دشمنانی که از جهتهای مختلف به سمت آنها هجوم میآوردند. بازیکننده زمانی میتوانست یک قسمت را پشتسر بگذارد که تمام دشمنان آن صحنه را از بین میبرد.
در مجموعه بازیهای Streets of Rage بازیکنندهها میتوانستند از سلاحهای سرد هم در جریان مبارزهها استفاده کنند. چاقو، بطری و لولههای فلزی مختلفی در محیط بازی پراکنده شده بودند که با استفاده از آنها میشد آسیب بیشتری به دشمنان وارد کرد.
یکی از هیجان انگیزترین قسمتهایی که در این مجموعه بازیها با آنها مواجه میشدیم، کمک نیروهای پلیس به شخصیتهایی بود که بازیکنندهها آنها را کنترل میکردند. با درخواست کمک، یک ماشین پلیس وارد محیط بازی میشد و با سلاحهای مختلفی که داشت، تعداد زیادی از دشمنان را از بین میبرد.
موسیقیهای این بازی هنوز برای بسیاری از بازیکنندهها خاطره انگیز هستند. این موسیقیها توسط یوزو کوشیرو (Yuzo Koshiro) ساخته شدهاند. موسیقیهای این بازی بهشدت مورد استقبال قرار گرفتند و حتی بسیاری از منتقدان گفتند که این موسیقیها بسیار جلوتر از زمان خودشان بودهاند. در بین این مجموعه بازیها نسخه دوم بیش از پیش از نظر موسیقی مورد استقبال قرار گرفت. در قسمت سوم موسیقیها به شکل تصادفی در بازی پخش میشدند و بازیکنندهها ممکن بود در یک مرحله موسیقیهای مختلفی را گوش کنند. در ادامه میتوانید آهنگ ابتدای بازی اولین نسخه از مجموعهی Streets of Rage را گوش کنید:
با توجه به این موضوع که سالها از عرضه این بازیها میگذرد، همچنان افراد زیادی هستند که این عنوانها را به شکلهای مختلف تجربه میکنند. این مجموعه بازیها در سال ۲۰۱۱ از سوی سگا برای پلتفرمهای iOS عرضه شدند، اما پس از مدتی از فروشگاه اپل حذف شدند.
حتی گروهی از علاقهمندان به این بازی پس از سالها نسخهی بازیسازی شدهی این مجموعه را به صورت غیر رسمی راهی بازار کردند. این بازی ترکیب خوبی از سه نسخهی منتشر شده از این مجموعه بازیها بود و بازیکنندهها با همان فضای کلاسیک و روند بازی هیجانانگیز مواجه میشدند.
مجموعه بازیهای Streets of Rage از جمله بازیهای کلاسیک بهیاد ماندی به شمار میروند که همچنان میتوان آنها را بازی کرد و از نسخههای مختلفاش لذت برد.
در ادامه میتوانید ویدیوی کوتاهی از این بازی را مشاهده کنید:
یه سگای قدیمی توی انبار دارم با نوار همین بازی برم یه تجدید خاطری بکنم اگه کار بکنه هنوز
وااااای عالی بود یادش بخیر…
یه شب تا صبح منو پسر عموم نشستیم تمومش کردیم مرحله آخر آخر که بودیم بازی که تموم شد segaمون سوخت از بس داغ کرده بود!
این بازی واسه ما دهه شصتیا بسیار پر خاطره ست
همونطور که اون دوستمون گفت چند نفر از جوونای اسپانیایی نشستند قسمت پنجمشو ساختن که در واقع ترکیبی از شورش در شهر ۱، ۲ و ۳ هستش با تمامی مراحل و تمامی شخصیتا اونایی که دوست دارن میتونن دانلودش کنن
خیلی خوب و جذابه
سلام
خیلی جالب بود مرسی
با اینکه گرافیکش در مقایسه با بازیهای الآن واقعا افتضاح بود ، اما چه حالی میکردیم اون موقع باهاش….. هی جوانی کجایی که یادت بخیر
یادش بخیر ۷ سالم بود کلاس اول ابتدایی بودم بابام از دبی برام اتاری سگا آورد این بازی رو هم خریده بود روز و شب بازی میکردم چه خاطراتی دارم از اون زمان این مطلب رو خوندم دلم گرفت چقد قبلا همه چی خوب بود 🙁
فقط میشه گفت:
یادش بخیر!
الانم نسخه remake رو روی کامپیوترم دارم و بعضی وقتا بازی میکنم! خداییش راس گفتن موسیقیش از زمانش جلوتره. موزیکاشم هرچی گوش میدی سیر نمیشی
این بازی واقعا یه خشونت عجیبی توش وجود داره که یه جورایی ترسناکه ، الان ۲۴ سالمه بازم یه حس عجیبی دارم حالا جالبه ۷ سالم بود اینو بازی میکردم . کاش بازی نمیکردم به نظرم تاثیر بدی گذاشته بود اون موقع روی من . به هر حال بازی بود که درجه بندی داشت و ما هم نمیدونستیم و والدینمون هم هیچ اهمیتی نمدادن مثل اینکه .
من که اینقدر ترسو ام ازین نترسیدم به چی این بازی میگی ترسناک
من هنوزم اینو بازی میکنم البته تو اندروید
کافیه یه شبیه ساز سگا نصب کنی بعد رام های بازی هارو از اینترنت دانلود کنی
خیلی حال میده تازه بازی رو seve هم میکنه
دیگه مثل اون موقع هانیست که تا وسط بازی میرفتی بعد یهویی یا برق میرفت یا آداپتر قطع میشد خلاصه دوباره باید خودمونو میکشتیم تا به اونجا برسیم
یادش بخیر چه خاطرات شیرینی بود
اخ که چه قد این بازی باحال بود.کاش بازیهای الان هم به جای بالا رفتن روز به روز گرافیکو خیلی چیزهایی که انقدری که میگن بهشون نیاز نیست یه کم داستانو هیجان داشت.اولین بار دقیقا سوال که پرسید پرت شدیم مرحله۶.ضد حالی بودااا.
مخصوصا وقتی دو تایی بازی میکردیم کلی میخندیدیم.موسیقی خیلی خوب بود.مخصوصا موسیقی اخر بازی که برنده میشدی.
عالی بود یادش به خیر