دیجیکالا نخستین مسابقه‌ی رباتهای پرنده‌ی حمل کالا را برگزار می‌کند
برای نخستین بار در ایران، دیجیکالا بر پایه‌ی مدل نوآوریِ بــاز، مسابقه‌ی رباتهای پرنده‌ی حمل کالا را برگزار می‌کند.
دیجیکالا گروه‌های حرفه‌ای رباتیک ایرانی را به شرکت در «مسابقه‌ی رباتهای پرنده» دعوت می‌کند. همه‌ی نخبگان و تیمهای دانشگاهی و مستقل رباتیک که در زمینه‌ی ساخت رباتهای پرنده (Drone) فعالیت می‌کنند، می‌توانند در رقابتی جدی برای ساخت ربات پرنده‌ی حمل کالا شرکت کنند.
تیمهای علاقه‌مند، از ۲۵ بهمن تا ۱۵ اسفند ۱۳۹۴ فرصت دارند تا ثبت‌نام اولیه را در این مسابقه انجام دهند. ثبت‌نام با پرکردن فرم‌هایی انجام می‌شود که در تاریخ مذکور در دیجیکالا مگ ارایه خواهد شد.
شرکت‌کنندگان پس از ثبت‌نام اولیه، یک ماه فرصت خواهند داشت تا اطلاعات فنی لازم را برای ارزیابی تخصصی تیم‌شان ارسال کنند. پس از این ارزیابی، تیمهای نهایی برای شرکت در این رقابت، انتخاب و معرفی خواهند شد تا چند ماه بعد، در یک تابستان شگفت‌انگیز، در دو بخش «ارزیابی طراحی» و «مسابقات میدانی» با هم رقابت کنند.
جوایز ارزنده‌ای که برای تیمهای برگزیده در هر بخش از این رقابت در نظر گرفته شده، به شرح زیر است:
- تیم نخست در بخش طراحی: ۱۰۰ میلیون ریال
- تیم نخست در مسابقات اصلی: ۲۰۰ میلیون ریال
- تیم نخست در بخش چالش‌های فنی: ۵۰ میلیون ریال
- تیم نخست در مجموع امتیازها: ۱۵۰ میلیون ریال
جزییات بیشتر را می‌توانید در صفحه‌ی «نخسیتن مسابقه‌ی رباتهای پرنده» مشاهده کنید. همچنین، اطلاعات مربوط‌‌به گام‌های بعدی مسابقه، مانند قوانین و چارچوب فنی، مشخصات داوران و همچنین اطلاعات فنی لازم برای ارزیابی تخصصی تیم‌ها، طبق زمان‌بندیِ تعریف شده، از طریق دیجی‌کالامگ، به اطلاع علاقه‌مندان خواهد رسید.
گفتنی است بهره‌گیری از دانش جمعیِ فعالان و متخصصان حوزه‌های مختلف و به‌کارگیری این دانش برای خلق ارزش، روشی تازه برای نوآوری است؛ راهکاری که آن را «نوآوریِ بــاز» می‌نامند. دیجیکالا به‌عنوان بزرگ‌ترین کسب‌وکار اینترنتی ایران، تلاش می‌کند با به‌کارگیری و ترویج نوآوریِ بــاز در ایران، در این زمینه نیز پیشگام باشد. مسابقه‌ی حرفه‌ای رباتهای پرنده‌ی حمل کالا، نمونه‌ای بازر از این فعالیت‌هاست.
این طرح که با ربات پرنده کالا مردم رو میرسونن… میشه سوژه بعضی ها میوفتن دنبال شکار کردن این رباط های حامل کالا!!
فکر نکنم فرهنگ این طرح به این زودی ها عملی بشه
سلام با نظر اقای احمدی نژاد موافقم
قوانین باید برای ناوبری خودکار و سیستم هوشمند تشخیص و مباحث بینایی ماشین تدوین شده باشه
ساخت ربات پرنده و حمل بار کار زیاد سختی نیست
و ایشون فرمودن که بحث های ناوبری خودکار و پردازش تصویر نیازمند پژوهش هست و چالش برانگیز
امیدوارم تیم طراحی قوانین دیجی کالا موارد رو مطرح شده رو در نظر بگیرن
به نظر من با این انتظاراتی که دارن ، کار زیادی برا طراحی ها و ساخت نمونه نیاز داره که یه جورایی شرکت تو این رقابت مقرون به صرفه نیست. ولی از نظر آشنایی تیم ها و سطح علمیشرکت کنندگان باید رقابت خوبی باشه ولی مشکل مالی پروژه ها رو اصلا در نظر نگرفتند.
یه کار دیگه هم میشه کرد . وایسیم ببینیم آمازون چی میسازه! بعد از همون استفاده کنیم. یه سامانه ی موشکی هم روش میبندیم که مورد تهاجم قرار نگیره.
دزد زمینی و دریایی که داشتیم، احتمالا در آینده دزد هوایی هم سر و کلش پیدا میشه !!
لطفا در مسابقه به این نکته توجه کنید که پهپاد حمل کالا باید یه وسیله دفاعی مثل سپر و … در برابر تیر کمون و موشک و… داشته باشه 🙂
سلام
بابت برگزاری مسابقه با دید رسیدن به یک محصول کاربردی تشکر میکنم.
جزییات مسابقه رو چه زمانی منتشر می کنید؟
با توجه به محبوبیت دیجیکالا در بین مردم و گستردگی اطلاع رسانی، متقاضیان شرکت در مسابقه بسیار زیاد خواهد بود (احتمالا ۲۰۰-۳۰۰ تیم). ضمن خسته نباشید پیشاپیش بابت بررسی این درخواستها :)، چه تعدادی تیم برای رقابت نهایی انتخاب خواهند شد؟
با توجه به اینکه این مسابقه با هدف کاربردی و استفاده در شرایط واقعی تعریف شده، چند پیشنهاد خدمت شما دارم:
در خصوص حمل و نقل بسته توسط رباتهای پرنده،همانطور که مطلع هستید، خود عملیات برداشتن بار، حمل بار و رها کردن (جایگذاری) بار جزو مسائل حل شده هستند. به عبارت دیگه اکثر تیمهای رباتهای پرنده (که در سایر مسابقات ربات پرنده فعال هستند) با انتخاب و خرید تجهیزات مورد نیاز (متناسب با وزن و مدت پرواز دلخواه) قادر به ساخت رباتی هستند که بتواند محموله را حمل و به محل مشخصی منتقل کند. تنها چالش این بخش تامین بودجه برای خرید تجهیزات خواهد بود.
اما چالش اصلی برای ایجاد یک سیستم پیک هوایی، سیستم ناوبری خودکار و تشخیص موانع خصوصا در محیطهای شهری است. همانطور که برخی از دوستان هم اشاره کردند، موانع متعدد و نامعینی (درخت، کابل برق، ساختمانهای مرتفع، پرندگان و…) در مسیر پرواز و تحویل کالا ممکن است وجود داشته باشد و انجام ماموریت را به مشکل بیاندازد. این بخش ناوبری هوشمند تنها دلیلی است که از این رباتها نه تنها در ایران، بلکه در هیچ کجای دنیا برای پست هوایی در مناطق شهری استفاده نمی شود. در واقع مشابه خودروهای “خودران” این سیستمها نیز باید استانداردهای امنیتی مشخصی را داشته باشند.
با این مقدمه طولانی، من پیشنهاد میکنم تمرکز اصلی مسابقه برای حل چالش اصلی (تشخیص مانع و ناوبری هوشمند) باشد به دو دلیل:
اول اینکه همانطور که اشاره شد، ساخت یک ربات با قابلیت حمل بار برای افراد فعال در این زمینه چالش چندانی نخواهد داشت و در واقع برگزاری مسابقه برای صرف این موضوع چندان ضرورتی ندارد. اکثر تیمهای با تجربه با تامین بودجه می توانند این کار را انجام دهند ودر واقع رقابت برای تامین بودجه خواهد بود!
دلیل دوم مربوط به پیشبرد “کاربردی کردن” رباتها است. سیستم تشخیص مانع و ناوبری هوشمند یک مسئله حل نشده است (محصول آماده برای آن وجود ندارد) که نیاز به کار پژوهشی دارد. مسلما کار پژوهشی بر روی سیستمهای ارزان قیمت ریسک کمتری دارد و باعث افزایش سرعت پیشرفت پژوهش خواهد شد.
بله کاملا با آقای احمدی نژاد موافقم،من هم سعی کردم همین رو بگم مسئله ی اصلی ناوبری و کنترل ربات در هواست،مسلما برداشتن بسته و حمل اون به محل مورد نظر کاری نداره،مسئله تحویل محموله است که با پردازش تصویر یا هر سنسوری چه نوری یا صوتی میتونید درخت رو تشخیص بدید ولی عبور از کابل های برق کار بسیار دشواریه چون کابل قطری نداره و با سنسور های نوری در روز به مشکل بر میخورید و صوتی هم که خطای بالایی داره و کابل تشخیص داده نمیشه درمورد پردازش تصویر هم زیاد با دوربین کابل قابل مشاهده نیست به جز اینکه نزدیکش بشیم که کار از کار گزشته ،اصلا فرض میکنیم که در محل مورد نظر فرود اومدیم و بسته رو تحویل دادیم،برای پرواز دوباره ممکنه بالای سر ربات کابل برق رد شده باشه باید به بعضی از دوستانی که میگن راه انداختن بگم که با پردازش تصویر این کار امکان نداره و فقط باید از دوربین های مادون قرمز و حرارتی همراه با پردازش تصویر استفاده کنیم چون با عبور جریان از سیم حرارت ایجاد میشه و کابل با دوربین های حرارتی قابل مشاهده است و اینبار میتونید با پردازش تصویر روش کار کنید،درضمن دیجی کالا اگر قصد داره رو این مبحث را به صورت جدی کار کنه یک گزینش برای انتخاب تیم بزاره و به تیم بودجه های پژوهشی بده،اینگونه مسابقه ها فقط وقت و پول هدر دادنه و به نتیجه ای نمیرسه
با تشکر
سلام دوستان
زمان برگزاری بسیار زمان خوبی هست چون این مسابقه OUTDOOR هست و تابستان بهترین زمان برکزاری از لحاظ آب و هوایی هست
همچنین زیاد خودتون رو اذیت نکنید با سنسور و این حرفا نمیشه فاصله رو تشخیص داد
فقط پردازش تصویر برای این کار مناسب هست
بنده سیستم تمام خودکار پردازش تصویر رو راه اندازی کردم و همچنین در این زمینه مقالات و پروژه های زیادی انجام دادم
امیدوارم رقابت خوبی رو در مسابقه با بقیه دوستان داشته باشیم
سلام
من دوست دارم یه تیم برای این مسابقه تشکیل بدم
حسین رحیمی
سلام دوستان
من یه پلن آماده برای تشکیل تیم و همچنین …
ایده هایی در ذهنم دارم که هم مشکل باتری رو و هم مشکل برگشت Quad به مرکز پخش اون منطقه از دیجی کالا رو حل می کنه و در مورد کنترل quad هم راهکارهایی دارم:
مثلاٌ میشه از سنسور های حرکتی و تشخیص مسافت بعد اجسام برای برخورد نکردن استفاده کرد.
یا میشه با استفاده از چند دوربین و merge کردن اونها با هم در سخت افزار و نرم افزاری برای تعریف اجسام سیستم اتوماتیکی رو طراحی کرد که Quad با اجسام برخورد نکنه.
********یه نکته مهم:
حتی اگر نتونیم هیچ یک از بخش ها برنده بشیم تجربه یه کار گروهی خوب رو داریم که تو تمام زندگی به کارمون میاد
من شمارمو میزارم و خیلی دوست دارم که تو یک تیم قوی عضو باشم و ایده هامو به اشتراک بزارم
یا
یک تیم قوی تشکیل بدیم و با هم بتونیم این پروژه رو شروع کنیم و در نهایت تحویلش بدیم
(حذف شد)
حسین رحیمی
درود بر شما
اولین موضوع پایان نامه من یک پروژه نظامی در همین رابطه بود که با یک گروه قوی از دانشگاه اصفهان کارهای زیادی در زمینه مسیریابی خودکار و بارگیری و رها کردن بمب های جنگی انجام دادیم و حدود ۱۰ میلیون تومن هزینه اتمام پروژه شد و در آخر هم حمایت های خوبی دریافت شد. شاید بتونم اطلاعات و تجربیاتی که توی این زمینه به دست آوردیم رو در اختیار دیجیکالا قرار بدم. در رابطه با مشکل ساختار شهری و موانع که دوستمون آقا جواد مطرح کردن باید بگم که این مشکل با پردازش تصویر و تشخیص موانع به راحتی حل می شه. البته پردازش تصویر نیازمند یک سیستم نسبتا قدرتمند (حداقل بردهای Embeded مثل رزبری پای) هستش که هزینه، وزن و مصرف انرژی رو بالا می بره و می شه از راهکارهای بهتری استفاده کرد که در حال حاضر داریم با تیم روش کار می کنیم. به عنوان مثال می شه از فاصله سنج لیزری با امکان چرخش در زوایای مختلف برای تشخیص موانع استفاده کرد که البته باید بررسی بشه. یا استفاده از دوربین هایی با قدرت فوکاس اتوماتیک که می شه بر اساس فوکاس دوربین و کانون لنز مسافت رو تخمین زد.
طرح جالبیه…فقط یه مشکل حل نشدنی به نظرم برای انتقال کالا با پهپاد وجود داره که تامین انرژیشه. باتری های امروزی انرژی کمی ذخیره میکنن (برد کم) و سوخت های فسیلی با توجه به احتمال سقوط پهپاد خطرناکند… پس تا ساخت باتری مناسب این طرح عملی نیست. سایر مسایل مثل مکان یابی و … با فناوری امروزی حل شدنیه و پتنتهای زیادی هم حداقل در کشورهای توسعه یافته در این زمینه ها وجود داره مثلا اینکه چطور کالا بارگیری شه یا به مشتری تحویل داده شه. ولی در کل خوبه که دیجیکالا میخواد آمازون ایران باشه.
با سلام خدمت شما،باید عرض کنم که مشکل باتری ها تا حد زیادی حل شده و طبق محاسبات ما طراحی کوادی با ۱۱۰ دقیقه پرواز و بدون وزن اضافه و ۷۸ دقیقه پرواز با۳ کیلوبار اضافه امکان دارد،که با سرعت ۵ متر بر ثانیه و با۳ کیلو وزن اضافه میشه ۲۳.۴ کیلومتر پرواز کرد که به صورت رفت و برگشت ۱۱.۷ کیلومتر قابلیت حمل بار رو داره (البته چون موقع برگشت بسته رو تحویل داده زمان پرواز بیشتر میشه که من این رو حساب نکردم )،تنها مشکلاتی که داره هزینه ی بسیار زیاد پرنده و ابعاد بزرگ اون هستش
با تشکر
کار گروهی پیشرفت خاصی داره من منتظر هستم