مریخی، میان‌ستاره‌ای نبود
«مریخی» (The Martian) ساخته‌ی ریدلی اسکات برنده‌ی جایزه‌ی گولدن گلوب در بخش کمدی شد. چند هفته پیش توفیق شد این فیلم را ببینم. واقعیت این است که کتاب مریخی که به زبان فارسی ترجمه شده را نخوانده بودم. با این حال از آن‌جا که صحبت‌های زیادی پیرامون رعایت دقیق نکات علمی در این فیلم وجود داشت، منتظر بودم هرچه زودتر آن را ببینم. به خصوص اینکه سال گذشته فیلم «میان ستاره‌ای» (Interstellar) واقعا خوب از آب درآمده بود و کسانی که به جنبه‌ی علمی فیلمهای علمی-تخیلی فضایی اهمیت زیادی می‌دهند را حسابی مشعوف کرد.
هرچند منتظر بودم مریخی هم مثل میان‌ستاره‌ای حسابی من را تحت تاثیر قرار دهد، ولی بیشتر توی ذوقم زد. شاید کسان دیگری که با پسزمینه‌ی فکری شبیه به من فیلم را تماشا کردند هم این احساس را داشتند. هرچه میان‌ستاره‌ای به نسبت دیگر فیلمهای علمی-تخیلی، عمیق و فلسفه‌ای بود که پیچیدگی‌های مختلفی داشت و در سکانس‌هایی واقعا می‌توانست احساسات را به آدم منتقل کند، مریخی بیشتر به یک فیلم طنز شبیه بود.
البته با خواندن «پلات» فیلم خیلی متوجه این طنز نمی‌شوید. داستان اتفاقا خیلی جدی است و درباره‌ی فضانوردی می‌گوید که به دلیل یک طوفان روی مریخ گیر می‌کند و همکارانش او را تنها می‌گذارند. سپس از آن‌جا که برای رسیدن کمک باید احتمالا چند سال منتظر بماند، آن‌جا دست به کشاورزی و کاشت سیب‌زمینی می‌زند. با این حال سناریوی آن پر از دیالوگ‌های طنز، موسیقی و اتفاقاتی است که باعث تفاوت شدید آن با میان‌ستاره‌ای می‌شود. داستان آن هم مفاهیم خیلی عمیقی را به چالش نمی‌کشد. احتمالا به همین دلیل است که امروز فیلم مریخی جایزه‌ی گولدن گلوب در بخش کمدی را برد.
از جمله افرادی نیستم که زیاد فیلم می‌بینند و نمی‌توانم از جنبه‌ی سینمایی نظر خاصی بدهم. همچنین نمی‌گویم که طنز بودن یک فیلم علمی-تخیلی که می‌خواهد جنبه‌های علمی را خیلی خوب رعایت کند بد است، ولی به هر حال تا حدودی با تصورات قشری که با پیش‌زمینه‌ی فکری میان‌ستاره‌ای به تماشای مریخی می‌روند در منافات است.
فیلم بدی نبود ولی با فیلم میان ستاره‌ایی قابل مقایسه نیست.
ازلحاظ فیلم نامه به پای میان ستاره ای نمیرسه واونم به دلیل تبلیغات ولورفتن داستان ومشخص بودن نجات مت دیمنبود اما ازهمه لحاظ فیلم فوق العاده ای بود وقطعا از گراویتی(جاذبه)خیلی سرتر بود واصلا هم توذوق زن نبود وکاملا مخاطب جذب میکرد وبه جرات بهترین فیلم ۲۰۱۵ است.
خوبه گفتید خیلی فیلم نمیبینید وگرنه ……بنده ۱۰ ساله به صورت حرفه ای فیلم میبینم,به جرات میتونم بگم gravity و interstellar یک شاهکار بودن,martian هم فوق العاده بود,درضمن از یک سری جهات برتری داشت به ۲تای قبلی و به همین دلیل رفت جزو ۲۵۰ فیلم برتر(این رو بدونید که هر فیلمی نمیره جزو ۲۵۰ فیلم)پس حد اقل اگر شما خوشتون نیومده,ریدلی اسکات وفیلمش رو زیر سوال نبرید!!!!اونم با بازی شاهکار مت دیمن!!!
ولی کتاب مریخی انقدر جذاب بود که من دو روزه تمامش کردم و کلی انتظار کشیدم تا فیلمش منتشر بشه. ولی وقتی فیلم اومد تمام چیزهایی که انتظار داشتم نه تنها به تصویر کشیده نشده بود بلکه امتیاز منفی دادم.
قطعا اگر کسی خواست از مریخی بدونه سراغ فیلمش نره و کتابش رو بخونه اونم نه از دید طنز !!!. اینم پیشنهاد من
من چند ماه قبل از اکران فیلم کتابش رو خوندم و واقعا لذت بردم و به قول شما گفتم حتما فیلم خوبی از کتاب خواهند ساخت. اما متاسفانه فیلم به شدت ضعیف بود و کلا یه دور همی شاد درست کرده بودن با موسیقی‌های بدی که روی فیلم گذاشته بودن.ریدلی اسکات باید دیگه بازنشست کنه خودشو…
اگر با دید غیر تخیلی بهش نگاه کنیم ، واقعا بی نظیر بود . قرار نیست هر فیلمی که مربوط به فضا باشه مثل star wars باشه که !
آقای مومنی عزیز دقیقا خوندن کتاب آدم رو میخکوب میکنه ولی فیلم چنگی به دل نمیزنه اونجایی که آخرای فیلم مینویسه ۷ ماه بعد کلی اتفاق میوفته که نشون نمیده کلا ۴۰ درصد کتاب تو فیلم اومده
توصیه میکنم حتما کتاب رو بخونید
توصیه می کنم فیلم های بیشتری ببینید
شما که تازه فیلم مریخی رو دیدی پس اصولا فیلم باز نیستی که به این فیلم از این جنبه نگاه می کنی
به قول یکی از دوستان
فیلم Martian رو ساختن تا مت دیمون باز مانده در فضای فیلم Interstellar رو به زمین برگردونن
هشدار – شاید کمی اسپویل کنم کتاب رو ( نه فیلم)
به نظر من فیلم خوبی بود. البته فکر کنم من جزو معدود افرادی باشم که فکر میکنن کتاب بهتر از فیلمش بود. توی کتاب من واقعا حس و حال اونجا بودن رو داشتم. تک تک جزئیات تو کتاب دقیقا شرح داده شده در حدی که بعضی جا ها حوصله ۀدم از خوندنش سر میرفت، در این جور جاها نویسنده با یک جک کوچیک کلا ما رو به کتاب بر میگردوند. جوری من با کتاب حال کردم که وقتی مریخی ما توسط فضا نوردا نجات داده شد منم حس بسیار خوبی داشتم. این حس چون خیلی توی فیلم قسمت های خسته کننده( مثلا طوفانی که در طول سفر آخر رخ داد، چپ شدن روور، مشکلش وقتی دریچه منفجر شد، و…) و بعضی جا ها رو عوض کردن (خوابیدنش توی محفظه نجات، نچسبیدن دستش به صورتش و خیلی چیزای دیگه) این حس رو ازم داخل فیلم گرفت
جنبه علمی فیلم منو پای ثابت نمایشگر نگه داشت وگرنه فیلم چیز خاصی برای رو کردن نداشت
استفاده از علوم اونهم توی فضا تک و تنها همه ما رو باید به فکر فرو ببره که اگه ما جای بازیگر بودیم چه کار هایی میتونستیم انجام بدیم
من که نهایتا میتونستم جیره بندی کنم غذا مو و اصلا به فکر استفاده از کود انسانی برای تولید سیب زمینی نمیفتادم 😀
اتفاقا کاملا برعکس بود، توی فیلم بین ستاره ای یک ایده ی فوق العاده وجود داشت، ولی به ساده ترین نکات علمی بی توجهی شده بود و کاملا تمرکز روی فلسفه سیاه چاله و بعد چهارم قرار گرفته بود، پرواز مثل هواپیما، تصمیمات خلق الساعه برای پرواز، موج چند ده متری توی دریای کم عمق، سفینه های فضایی بی قواره و… ولی مریخی با وجود اینکه ایده ساده ای داشت اما فوق العاده خوش ساخت بود و به کوچکترین جزئیات توجه شده بود و کاملا شعور بیننده رو ارضا میکرد، شاید به همین خاطره که جوامع سینمایی خیلی بیشتر از بین ستاره ای ازش استقبال کردن
نه عزیزم معنی اینتر استلار رو نفهمیدی
وگر نه هیچ عیبی نداره
اون سفینه ها به خاطر این عجیب بود که مثلا اون زمان سال ۲۰۶۰بوده
موج های چند ده متری به خاطر جاذبه ی سیاهچاله بود
و تصمیمات خلق اساعه نبود کوپر یه خلبان درجه ۱ بود که تحت هر شرایطی بهترین تصمیم رو میگرفت
واقعیتش وقتی فهمیدم این فیلم رو در بخش فیلمهای کمدی قرار دادند جا خوردم…تنها نکته ی کمدی که از فیلم به یاد دارم اون مهندس مکانیک سیاه پوست بود و بس که کلا…این فیلم جدی هستش خیلی هم خوش ساخت…مطمئنا از interstellar زیباتر نبود …ولی اینکه توی دوتا فیلم به فضا سفر میکنن دلیلی بر مقایسه ی این دو نمیشه…اگر این فیلم رو با gravity مقایسه میکردین قابل درک بود ولی با interstellar …!!!به هر حال این فیلم رو به تمام طرفداران ژانر علمی تخیلی توصیه میکنم…
مرسی بابت مقالتون…