۹ فاکتور که شخصیت شما بر اساس آن قضاوت می‌شود
از لحظه‌ای که دو نفر یکدیگر را ملاقات می‌کنند، شاخص‌هایی مثل توانایی‌ها، صداقت، هوش و همدلی را در یکدیگر برآورد می‌کنند. اما این شاخص‌ها چه اهمیتی دارند و چه بازخوردی به افراد اطراف ما می‌دهند؟ در ادامه با دیجی‌کالا مگ باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.
در یک جلسه، مصاحبه یا قرار نکات ریزی از شخصیت هر یک از طرفین به دیگری منتقل می‌شود که تصویری از شخصیت دیگری را در ذهن‌شان می‌سازد. از دست دادن گرفته تا شیوه و تناوب چک کردن گوشی، هر یک می‌تواند نشانه‌های خاصی را منتقل کند.
در پاسخ‌های سوالی که در همین زمینه با عنوان «چه فاکتورهایی می‌توانند جنبه‌های شخصیتی یا روانی افراد را بروز دهند؟» در سایت کورا پرسیده شده، به مواردی اشاره شده که در ادامه به مهم‌ترین آنها اشاره شده است. نکاتی که ممکن است دانستن آنها به شما کمک کند که افراد در دیدار اول یا دیدارهای بعدی قضاوت بهتری نسبت به شما داشته باشند.
۱. دست دادن
بسیاری از کاربران سایت کورا به نوع دست دادن به عنوان یک فاکتور مهم اشاره کرده‌اند. یکی از کاربران نوشته: محکم دست‌دادن معمولا شما را قوی و شخصی با اعتماد به نفس بالا به دیگران نشان می‌دهد؛ در حالی که دست‌دادن بدون توجه و ضعیف می‌تواند اعتماد به نفس پایین یا عدم وجود این فاکتور را در شما به شخص مقابل بازتاب دهد. به طوری که اگر در دست‌دادن به خوبی عمل نکنید، طرف مقابل تصور می‌کند شما همیشه به دنبال پیدا کردن ساده‌ترین راه‌ها جهت انجام کارها هستید و اعتماد به نفس کافی برای انجام امور یا ایجاد ارتباط متقابل با دیگران را ندارید.
نتیجه تحقیقات نیز نشان داده که نوع دست‌دادن می‌تواند بازتابی از شخصیت شما باشد. نتایج تحقیقی در همین باره نشان داده کسانی که محکم دست می‌دهند اغلب برون‌گرا و تاثیرگذار عمل می‌کنند و هنگام آشنایی و دست دادن به افراد دیگر، کمتر خجالتی یا عصبی هستند.
۲. دقت
پیش آمده که دیرتر از موعد به یک قرار برسید؟ این مساله به صورت ناخودآگاه جلوه‌ای منفی از شخصیت شما را در ذهن شخصی که منتظرتان بوده ایجاد می‌کند. یک کاربر کورا در مورد این فاکتور اشاره کرده که: «یک شخص فعال باید دقت کافی را در مورد زمان داشته باشد. به این خاطر که دارای انگیزه کافی و آرامش روانی است و زمان برای او اهمیت خاصی دارد. به همین دلیل به جای به تعویق انداختن کارها می‌تواند به راحتی امور را مدیریت کند و به موقع بر سر قرارهای خود حضور پیدا کند.»
نتیجه تحقیقات نیز نشان داده کسی که همیشه دیر به قرارهای خود می‌رسد الزاما فرد بی‌ملاحظه‌ای نیست. اما شاید دچار اختلال در تمرکز باشد و در دسته‌ی افرادی با شخصیت نوع B قرار می‌گیرد.
۳. دست‌خط
فرقی نمی‌کند که در حال نوشتن یک لیست از کارهای خود باشید یا یک نامه عاشقانه بنویسید. دست‌خط شما می‌تواند بسیاری از صفات شخصیتی شما را به دیگران نشان دهد.
کاربری در سایت کورا در همین رابطه معتقد است: «افرادی که به هنگام نوشتن فشار زیادی را به قلم یا کاغذ می‌آورند، معمولا لجباز و یک‌دنده‌تر از دیگران هستند و اعتماد به نفس بسیار بالایی دارند.»
در عین حال کاتی مک‌نایت (Kathi McKnight) -متخصص گرافولوژی (علم بازشناسی شخصیت از روی دست‌خط)- می‌گوید کسانی که حروف را بزرگ‌تر از سایرین می‌نویسند، تمایل بیشتری به ایجاد برقراری با سایرین دارند، در حالی که کسانی که حروف را کوچک‌تر از دیگران می‌نویسند، اشخاصی درونگرا هستند. اگر شما حروف را کج می‌نویسید یعنی حسی و دوستانه‌تر با دیگران رفتار می‌کنید و در صورتی که حروف را صاف می‌نویسید، شخصی عملگرا هستید. کج نوشتن حروف انگلیسی به سمت چپ هم نشانه‌ای از درون‌گرایی است.
۴. رنگ مورد علاقه
بر اساس یک تئوری، رنگ مورد علاقه شخصیت شما را تا حدود زیادی نشان می‌دهد. برای مثال، اگر رنگ مورد علاقه‌تان قرمز است فردی عملگرا هستید. و در صورتی که رنگ زرد رنگ مورد علاقه‌تان است، دارای شخصیتی قوی هستید و توانایی برنامه‌ریزی خوبی دارید.
برناردو تیرادو (Bernardo Tirado) -رونشناس صنعتی- این ساختار را اندکی متفاوت و ریزتر می‌بیند. در مقاله‌ای که از او در Psychology Today منتشر شده اشاره کرده است که افراد علاقمند به رنگ قرمز سرسخت‌تر از سایر افراد هستند در حالی که کسانی که رنگ زرد را می‌پسندند از یادگیری لذت بیشتری می‌برند و به راحتی شاد می‌شوند.
۵. سلیقه‌ی موسیقایی
یکی از کاربران سایت کورا در ادامه‌ی بحث یادشده اشاره کرده که شخصیت افراد را -با توجه به نتایج یک مطالعه- بر اساس سلیقه‌ی موسیقایی آنها قضاوت می‌کند.
در این مطالعه افرادی که به موزیک‌های پیچیده و خاص گوش می‌دهند، تمایل بیشتری به کسب تجارب تازه دارند و از لحاظ سیاسی به لیبرال‌ها تمایل بیشتری نشان می‌دهند. در مقابل، افرادی که به موزیک‌های شاد و پر از واژه گوش می‌دهند بیشتر خصوصیات افراد برون‌گرا و ورزشکاری در خود دارند.
۶. ارتباط چشمی
کسانی که نمی‌توانند ارتباط چشمی خوبی برقرار کنند در کنترل خود به خوبی عمل نمی‌کنند و نیاز دارند شخصی دیگر آنها را راهنمایی کند.
در مقابل، آدریان فارنهام (Adrian Furnham) -دکترای روانشناسی- در مقاله‌ای در Psychology Today اشاره کرده که افراد برون‌گرا بیشتر و بهتر از درونگراها ارتباط چشمی برقرار می‌کنند. و در کل افرادی که با دوستان خود ارتباط چشمی بیشتری برقرار می‌کنند اعتماد به نفس بیشتری دارند و در اجتماعات بر دیگران غالب هستند.
۷. انتخاب حیوان خانگی
برخی افراد ممکن است شخصیت شما را بر اساس حیوان خانگی‌تان قضاوت کنند. برای مثال یکی از کاربران کورا معتقد است افرادی که علاقه‌ای به نگهداری گربه‌ها ندارند، افراد کنترل‌طلبی هستند و علاقه‌ای به کسانی که سگ‌پسند هستند ندارند. در واقع این افراد تمایل چندانی به رابطه‌های طولانی‌مدت ندارند.
در عین حال، نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد علاقمندان به نگهداری سگ، در کل پرانرژی‌تر هستند و علاقه بیشتری به گذراندن وقت در خارج از خانه دارند. در حالی که افرادی که گربه‌ها را به عنوان حیوان خانگی بیشتر می‌پسندند، درونگرا و حساس‌ترند. در همین مطالعه نشان داده شده که افراد گربه‌دوست، به مراتب باهوش‌تر از بقیه‌اند.
۸. نوع پرسش سوال
در صورتی که کسی در ملاقات‌ها کم‌حرف‌تر از سایرین باشد، باز هم می‌توان شخصیت آنها را تشخیص داد.
یکی از کاربران کورا در همین رابطه می‌گوید در اولین برخورد با یک شخص، دقت کنید که چه زمانی اولین سوال را از شما می‌پرسد. در این صورت می‌توانید متوجه شوید طرف مقابل‌تان تا چه حد ‘دهنده’ یا ‘گیرنده’ است. این به شما کمک می‌کند افرادی که بیشتر شبیه خودتان هستند را بهتر شناسایی کنید و با آنها بهتر و بهینه‌تر ارتباط برقرار کنید.
۹. جویدن ناخن
به گفته‌ی یکی از کاربران کورا که بسیار روی جویدن ناخن تاکید دارد افرادی که ناخن خود را می‌جوند، بیشتر خودخوری می‌کنند تا حرف خود را به زبان نیاورند.
در عین حال یک مطالعه نشان می‌دهد کسانی که تمایل به جویدن ناخن‌های خود -یا بازی با موهای خود یا کشیدن پوست خود- دارند، معمولا افراد کمال‌گرایی هستند و کمتر پیش می‌آید که کاملا احساس راحتی کنند.
منبع: BusinessInsider
خیلی مقاله قشنگی بود
مرسی
من درونگرام 😐
درونگرا بودن اصلاً مشکل نیست
درونگرا بودن با گوشه گیر بودن تفاوت زیادی داره
درونگرا یک ویژگی شخصیتیه اما گوشه گیر بودن یک نوع بیماریه
متاسفانه در ایران این دو را با هم یکسان فرض میکنن در صورتی اصلا اینجوری نیست