سیکاریو!

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۳ دقیقه

در واپسین روزهای سال ۲۰۱۵، طرفدار سینما بودن، راحت‌تر از هر زمان دیگری شده. دیگر لازم نیست برای دانلود فیلم‌های محبوب‌ات کلی مشقت بکشی یا منتظر بمانی فیلم‌فروش محله در چند مرحله فیلم‌ها را با کیفیت‌های مختلف بیاورد تا در نهایت نسخه‌ی باب میل‌ات را پیدا کنی. کافی است عضو چند سایت معتبر باشی تا دقیقه به دقیقه در جریان برنامه‌ی عرضه‌ی فیلم‌ها آن‌هم با کیفیت‌های مختلف قرار بگیری. هروقت هم کیفیت مورد نظر فیلم محبوب‌ات عرضه شد، همان سایت‌های معتبر که اکثرشان به کانال‌های تلگرام مجهز شده‌اند، خبر می‌دهند که بیا و فیلم‌ات را دانلود کن و به تماشای‌اش بشین. تمام این مواردی که به آن‌ها اشاره کردیم، باعث شده مفهوم «ژانر سینمایی» پررنگ‌تر از هر زمان دیگری بشود. حالا می‌توانی ژانر خاص و باب میل‌ات را داشته باشی و مجبور نیستی به هر فیلمی که روی DVD تکثیر شد، تن بدهی. از دوست و آشنا هم بپرسی، هرکسی برای خودش یک ژانر شخصی دارد. ژانری که فیلم‌های‌اش را دنبال می‌کند و حتی بدش نمی‌آید نقدی هم بر آن‌ها داشته باشد.

ژانر شخصی من «اکشن» است؛ اما نه هر مدل اکشنی. من اکشنی را می‌پسندم که ریشه‌های رئالیسم به ظریف‌ترین شکل ممکن در آن رعایت شده باشد. پس همین اول کار نیم دو جین از فیلم‌هایی که برمبنای ابر قهرمان‌های دنیاهای «مارول» و DC ساخته شده‌اند از لیست‌ام خط می‌خورد. فیلم‌های شلوغ پلوغی که فقط با هدف پرده‌ی سینماهای آی‌مکس ساخته شده‌اند تا حجم جزییات و شلوغ‌کاری را توی صورت مخاطب بکوبند هم زیر مجموعه‌های ژانر محبوب من نیستند. فیلم‌هایی مثل همین «ترمیناتور» آخری یا «اسپکتر». البته از «مکس دیوانه: جاده‌ی خشم»، فاکتور بگیرید!

Sicario2-new

همان‌طور که گفتم من اکشن‌های تروتمیز و با قاعده را دوست دارم. آن اکشن‌هایی که شخصیت‌های قصه برای هر حرکت‌شان فکر می‌کنند، بالا و پایین دارند، می‌شکنند و در نهایت هم مثل هر آدم معمولی، مرتکب اشتباه می‌شوند. بگذارید مثال بزنم: فیلم‌های مثل «ارتباط فرانسوی» (The French Connection)، «رونین» (Ronin) و «مخمصه» (Heat). این‌ها نمادهای ژانر شخصی من هستند و بدترین اتفاق ممکن این است که در سه چهار سال گذشته جای‌ فیلم‌هایی از این دست در صنعت سینما حسابی خالی بوده.

وقتی فیلم The Man from U.N.C.L.E، جدیدترین ساخته‌ی «گای ریچی» را دیدم، یک جورهایی مطمئن شدم که دیگر نباید خیلی منتظر فیلم‌هایی از جنس ژانر محبوب‌ام باشم. نه این‌که فیلم بد باشد. اتفاقا کلی هم از جاسوس‌بازی گای ریچی خوش‌ام آمد. تصورم بر این بود که ذائقه‌ی گیشه تغییر کرده و دیگر جایی برای پیرمردها نیست! حداقل در امسالی که سال «هیتمنِ» فاجعه و American Ultra شیر تو شیر بود. اما درست وسط این‌همه ناامیدی که مدام پیش خودم می‌گفتم قرار نیست در ۲۰۱۵ حتی یک فیلم از ژانر محبوب‌ام ببینم، درباره‌ی «سیکاریو» (Sicario) چیزهایی به گوش‌ام خورد. فیلم را «دنی ویلنو» ساخته بود و همین می‌توانست امیدبخش باشد. ویلنو همانی بود که با «ویران‌ شده» (Incendies) منتقدان سینما را تحت تاثیر قرار داده بود و «زندانیان»‌اش (Prisoners) هم حسابی به مذاق سینما دوستان خوش آمده بود. دو دل بودم؛ اما تصمیم گرفتم دنبال اطلاعات فیلم نروم تا قصه و ماجراهای‌اش برای‌ام لوث نشود. کلی هم منتظر ماندم تا کانال تلگرام خبر از عرضه‌ی بهترین کیفیت سیکاریو بدهد. شبانه فیلم را دانلود کردم و همان شب هم به تماشای‌اش نشستم. می‌دانم که خیلی از شما هم مثل من دوست ندارید حتی یک خط از قصه‌ی فیلم‌های کار درست برای‌تان رو بشود. برای همین هم از فیلم و این‌که قرار است چه بلایی سرتان بیاورد، هیچ نمی‌گویم.

فقط اگر از سینما دوستانی هستید که برای خودشان ژانر شخصی دارند و از قضا ژانرشان اکشن آن هم از جنس رئالیستی‌اش است؛ سیکاریو فیلم شماست و برای شما ساخته شده. «سیکاریو» در مکزیک یعنی «آدم‌کش»!



برچسب‌ها :
دیدگاه شما

پرسش امنیتی *-- بارگیری کد امنیتی --

۳۶ دیدگاه
  1. سینا

    همه راجع به فیلم گفتند و من راجع به شما می گم: قلم بسیار روان و خوبی دارید، موفق باشید!

  2. Azathoth

    خب من چندوقتی از سینما دور بودم اما اگه فیلم محبوب شما Heat باشه و این فیلم رو به نوعی به اون منصوب میکنید احتمالا دیدنیه! چون Heat و بویژه دو شخصیت اصلی اش و باز بویژه تر! شخصیت مک کالی با بازی دنیرو شخصیت آرمانی من هستن!

  3. smrm

    فیلم عالی بود.ساده و روان.عادلانه راجب هرچیزی قضاوت کرده بود.

  4. farshid

    سلام..متن جالبی بود ولی متاسفانه مثل همیشه بی اعتنایی یا بهتر بی احترامی به بقیه سلیقه ها اینجا دیده شد که در این مورد میشه به بقیه ژانرها اشاره کرد..این که فیلم سیکاریو یه اکشن رئال بود توش شکی نیس ولی اکشن های فانتزی هم کم فیلمایی نیستن..درسته که بلاک باستر هستنو گیشه رو هدف گرفتن ولی هزاران هزار مخاطب رو به سینما میکشن..جالب اینجاس که شما اسپکتر رو که سعی شده در نهایت واقع بینی ساخته شده رو کنار میزنید ولی مد مکس رو با اون جلوه های عظیمش قبول دارید(خداییش خودم طرفدارشم)…در نهایت اینکه ژانر موردعلاقه شما بسیار قابل احترام هست ولی امیدواریم سعی بشه در اینده با تخریب علاقه دیگران اونا رو بسمت علاقه خودمون نکشیم…با تشکر

    1. سجاد

      سلام
      کاملا درست میگید..

    2. سلام فرشید عزیز. اگر دقت کنی این متن در قالب یادداشت تنظیم شده و ابدا قرار نیست نظر یک منتقد سینمایی اونهم با توجه به سلایق عمومی و کهن الگوهای رایج باشه. در تمام قسمت‌های متن هم تلاش کردم این موضوع رو گوشزد کنم که هرچیزی که می‌خونید نظر شخصی بنده هست و می‌تونید حتی با یک کلمش موافق نباشید. من ژانرهای دیگر رو به‌طور کل زیر سوال نبردم، بلکه خیلی ساده و سردستی گفتم که ژانرهای محبوب من نیستند. در این نوشته هیچ تخریبی صورت نگرفته و برای اطمینان شما هم که شده لازم دونستم این چند خط رو بنویسم.

  5. محمد رضا

    فیلم زیبایی بود ولی من بیشتر فیلم های تاریخی رو دوست دارم لطفا اگه فیلم های تاریخی قشنگی که تازه اومده میشناسید به من معرفی کنید

  6. محمد

    سلام
    فیلم خوبی بود، داستان خوب پیش رفت،
    اما جاش برولین که محبوب منه مثل همیشه نبود
    اما فیلم عالی بود..
    ببینید حتما….

  7. امیر

    ارزش دیدن داره، ندیدید، ببینید

  8. احمد

    عجیبه داشتم میدیدم فیلم رو یعنی اخرای فیلم بودم که یباره این یاداشت رو دیدم
    فیلم خوبیه
    منم قبول دارم تو این ۳ سال اخیر فیلمای باب میلم به ۵ تا هم نمیرسن

  9. محمدرضا

    قلم متقاوت و بسیار خوبی دارین
    یکی از ویژگی هایی که digikala mag رو از بقیه متمایز میکنه هم همین متفاوت بودنه!

  10. mehrdad

    فوق العادست!!!
    به همه دوستان پیشنهاد میکنم ببینید این فیلم رو!
    داستان قوی، بازی قوی

  11. حمید

    میبخشید زبان مکزیک اسپانیایی میباشد

  12. محسن

    با سلام
    ابتدا عرض کنم سیکاریو ریشه عبری داره و اسم اولین گروه تروریستی دنیا در سرزمین اورشلیم هستش که بعد از اشغال اورشلیم بدست رومیان جهت مبارزه با اونها این گروه بوجود اومد.
    اما در مورد فیلم باید گفت که فیلم بسیار خوبی بود داستان زیبا تدوین جالب بازی خوب و…. همه از مشخصه های فیلم بودش .اما حقیقتا من انتظار زیادی از ویلنو نداشتم چون بعد از فیلم enemy ازش مایوس شده بودم منتهی با دیدن این فیلم باز دنیس ویلنو رو مثل اول مثل لحظه ای که فیلم Polytechnique رو ازش دیدم دوست دارم!!!!

loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه
دسته‌بندی‌های منتخب برای شما