شما بگویید؛ ساعت هوشمند یا ساعت معمولی؟
سال‌ها پیش آرزوی خرید یک کامپیوتر شخصی را داشتیم. بعد، لپتاپ‌ها وسوسه‌مان کردند و کم‌کم تلفن‌های همراه هوشمند به بخشی از زندگی ما تبدیل شدند. حالا چند سالی است که چیز دیگری، خوره‌های تکنولوژی را وسوسه می‌کند. آیا باید در برابر اغوای ساعت‌های هوشمند مقاومت کرد؟ آیا در زمان حاضر، همچنان خرید ساعت‌های مچی معمولی منطقی‌تر نیست؟ ما از شما می‌خواهیم که با نظرات خود، پاسخی درست برای این پرسش‌ها پیدا کنید. شما به ما بگویید: ساعت هوشمند یا ساعت معمولی؟ لطفا با دلایل منطقی‌تان با یکدیگر مخالفت کنید و تجربه‌های خود را با همدیگر به‌اشتراک بگذارید.
به‌ناچار، تصمیم گرفتیم تقابل ساعت‌های هوشمند و ساعت‌های معمولی را به شکلی کاملا متفاوت روایت کنیم. ما این کار را با زیر سوال بردن ماهیت ساعت‌های هوشمند انجام می‌دهیم. چون تکلیف ساعت‌های مچی عادی روشن است؛ آن‌ها بدون نیاز به وکیل‌مدافع، محبوب‌اند. ساعت‌های مچی معمولی، از همه لحاظ به بلوغ رسیده‌اند. ایرادهای احتمالی‌شان هم ربط زیادی به تکنولوژی استفاده‌شده در آن‌ها ندارد. متریال مورد استفاده و اعتبار شرکت سازنده از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در قیمت‌شان است. بسته به سلیقه‌‌ی شما، صدها هزار گزینه پیش روی‌تان وجود دارد. شما یکی از آن‌ها را انتخاب می‌کنید و شاید سال‌های سال آن را به مچ‌تان ببندید و به داشتن‌اش افتخار کنید. پس اگر می‌بینید ما تمرکز نوشته‌مان را روی ساعت‌های هوشمند قرار می‌دهیم، به ما خرده نگیرید!
داستان ساعت‌های هوشمند آن‌قدرها هم که عموم مردم فکر می‌کنند، نو و بکر نیست. از حدود ۲۵ سال پیش شرکت‌هایی مثل کاسیو ایده‌‌ی چنین ساعت‌هایی را در ذهن داشتند. اما این موضوع از حدود سه چهار سال پیش و با همه‌گیر شدن تلفن‌های همراه هوشمند، کم‌کم داغ شد. ساعت «پبل» (Pebble) از اولین ساعت‌های هوشمند محبوب بود. سامسونگ و سونی هم خیلی زود دست‌به‌کار شدند. گوگل هم سال ۲۰۱۴، «اندروید ور» (Android Wear) را به‌عنوان سیستم عامل اختصاصی ساعت‌های هوشمند معرفی کرد. یک سال بعد، اپل پس از ماه‌ها گمانه‌زنی و انتظار، بالاخره «اپل واچ» (Apple Watch) را رو کرد. اما آیا این بازی جدید، شما را متقاعد می‌کند که به‌جای یکی از آن ساعت‌های لوکس یا اسپورت بازار، یکی از این گجت‌های دوران پسادیجیتال را انتخاب کنید؟
بیایید ابتدا به مهم‌ترین و کاربردی‌ترین مشخصه‌ی ساعت‌های هوشمند بپردازیم. خیلی‌ها به ساعت‌های هوشمند به چشم یک مکمل تلفن همراه نگاه می‌کنند. این دسته از افراد، منطقی‌ترین انتظارات را از ساعت‌های هوشمند دارند. شما بهراحتی تماس‌ها، اعلان‌ها، آلارم‌ها و پیام‌های خود را روی ساعت‌تان دریافت می‌کنید و از این‌رو دیگر لازم نیست گوشی‌تان را دم‌به‌دقیقه از جیب یا کیف‌تان بیرون بیاورید. با کمی دقت به این ویژگی بنیادین ساعت‌های هوشمند، می‌توان یک نسخه‌ی ساده پیچید: اگر از آن دست آدم‌هایی هستید که پیوسته به گوشی‌تان چسبیده‌اید و از این موضوع کلافه شده‌اید، شاید خرید یک ساعت هوشمند تصمیم بدی نباشد. اما اگر آن‌قدرها هم به چک کردن صفحه‌ی گوشی‌تان معتاد نشده‌اید، بهتر است فعلا قید خرید ساعت هوشمند را هم بزنید.
با قاطعیت می‌توان گفت که همه‌ی ساعت‌های هوشمند بازار ایرادهای خود را دارند؛ مثلا خیلی از آن‌ها از پلتفرم‌های مختلف پشتیبانی نمی‌کنند. حتی شناخته‌شده‌ترین ساعت هوشمند بازار یعنی اپل‌واچ هم عاری از مشکل نیست. به‌طور مثال این ساعت با دستگاه‌های قدیمی‌تر کار نمی‌کند.
گجت‌های پوشیدنی و به‌طور خاص ساعت‌های هوشمند، محصولاتی خام و جوان هستند. تاجایی‌که برخی فکر می‌کنند که با خرید این گجت‌ها موش آزمایشگاهی شرکت‌ها شده‌اند. واقعیت این است که تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها تقریبا به‌نوعی پختگی و بلوغ رسیده‌اند. اما برخی قابلیت‌های تعبیه‌شده در ساعت‌های هوشمند آن‌قدر خام است که حتی سازندگان‌شان هم با شک و تردید آن‌ها را معرفی می‌کنند! ساده بگوییم: شما هروقت یک ساعت هوشمند خریدید، مدام باید نگران باشید که نکند مدل بعدی چیز بهتری داشته باشد؛ مشکلی که به‌طور حتم در ساعت‌های مچی عادی غیرهوشمند وجود ندارد.
ساعت هوشمند برای نمایش اعلان‌ها، وسیله‌‌‌ای ایده‌آل است. اما یک مشکل وجود دارد؛ سازندگان سعی می‌کنند برای رقابت با هم، تا آن‌جا که ممکن است آن را با قابلیت‌های عجیب‌و‌غریب پر کنند. سگی را در نظر بگیرید که قرار است حافظ ملک شما باشد، اما آن‌قدر به آن غذا داده‌اید و قلاده‌ی سنگینی به گردن‌اش آویخته‌اید که نمی‌تواند جم بخورد!
یک موضوع مهم دیگر هم هست که به اعتقاد خیلی‌ها از همه حیاتی‌تر است: باتری. در حالی‌که هنوز مشکل باتری در تلفن‌های هوشمند حل نشده، حالا متخصصان باید راه‌حلی برای مشکل باتری ساعت‌های هوشمند پیدا کنند. با خرید یک ساعت هوشمند، شما یک گجت به گجت‌هایی که باید روزانه شارژ کنید، اضافه کرده‌اید. آیا وقت و حوصله‌ی این کار را دارید؟ اگر پاسخ‌تان منفی است، پیشنهاد ما این است که بر اساس سلیقه‌تان یک ساعت معمولی کلاسیک یا اسپورت خریده و خودتان را از شارژهای پی‌در‌پی راحت کنید.
ما در جدول زیر یک جمع‌بندی ساده از ویژگی‌های مثبت ساعت‌های هوشمند و ساعت‌های مچی معمولی انجام داده‌ایم. این موارد ممکن است با توجه به تجربه‌ی شما، متفاوت باشند.
شما بهراحتی و بدون نیاز به یک ساعت هوشمند می‌توانید زندگی مدرن و دیجیتالی خود را ادامه دهید. ساعت هوشمند در این برهه‌ی زمانی از تاریخ تکنولوژی، بیش از هر چیزی یک «گجت اضافی» است؛ دستگاهی کوچک که می‌تواند چند امکان ساده و دم‌دستی را برای‌تان فراهم کند. حال سوال اینجاست که آیا خرید ساعت هوشمند ارزش‌اش را دارد؟ شما به ما بگویید.
همین دوماه پیش یه اورینت اتوماتیک خریدم ۱۵ میلیون ، لوکس بودن از سر و‌روش میباره.چ نیازیه وقتی گوشی همه جا همراهته یه کالای دیجیتال باهمون قابلیتها رو مچت ببندی