شما بگویید؛ ساعت هوشمند یا ساعت معمولی؟
سالها پیش آرزوی خرید یک کامپیوتر شخصی را داشتیم. بعد، لپتاپها وسوسهمان کردند و کمکم تلفنهای همراه هوشمند به بخشی از زندگی ما تبدیل شدند. حالا چند سالی است که چیز دیگری، خورههای تکنولوژی را وسوسه میکند. آیا باید در برابر اغوای ساعتهای هوشمند مقاومت کرد؟ آیا در زمان حاضر، همچنان خرید ساعتهای مچی معمولی منطقیتر نیست؟ ما از شما میخواهیم که با نظرات خود، پاسخی درست برای این پرسشها پیدا کنید. شما به ما بگویید: ساعت هوشمند یا ساعت معمولی؟ لطفا با دلایل منطقیتان با یکدیگر مخالفت کنید و تجربههای خود را با همدیگر بهاشتراک بگذارید.
بهناچار، تصمیم گرفتیم تقابل ساعتهای هوشمند و ساعتهای معمولی را به شکلی کاملا متفاوت روایت کنیم. ما این کار را با زیر سوال بردن ماهیت ساعتهای هوشمند انجام میدهیم. چون تکلیف ساعتهای مچی عادی روشن است؛ آنها بدون نیاز به وکیلمدافع، محبوباند. ساعتهای مچی معمولی، از همه لحاظ به بلوغ رسیدهاند. ایرادهای احتمالیشان هم ربط زیادی به تکنولوژی استفادهشده در آنها ندارد. متریال مورد استفاده و اعتبار شرکت سازنده از مهمترین عوامل تاثیرگذار در قیمتشان است. بسته به سلیقهی شما، صدها هزار گزینه پیش رویتان وجود دارد. شما یکی از آنها را انتخاب میکنید و شاید سالهای سال آن را به مچتان ببندید و به داشتناش افتخار کنید. پس اگر میبینید ما تمرکز نوشتهمان را روی ساعتهای هوشمند قرار میدهیم، به ما خرده نگیرید!
داستان ساعتهای هوشمند آنقدرها هم که عموم مردم فکر میکنند، نو و بکر نیست. از حدود ۲۵ سال پیش شرکتهایی مثل کاسیو ایدهی چنین ساعتهایی را در ذهن داشتند. اما این موضوع از حدود سه چهار سال پیش و با همهگیر شدن تلفنهای همراه هوشمند، کمکم داغ شد. ساعت «پبل» (Pebble) از اولین ساعتهای هوشمند محبوب بود. سامسونگ و سونی هم خیلی زود دستبهکار شدند. گوگل هم سال ۲۰۱۴، «اندروید ور» (Android Wear) را بهعنوان سیستم عامل اختصاصی ساعتهای هوشمند معرفی کرد. یک سال بعد، اپل پس از ماهها گمانهزنی و انتظار، بالاخره «اپل واچ» (Apple Watch) را رو کرد. اما آیا این بازی جدید، شما را متقاعد میکند که بهجای یکی از آن ساعتهای لوکس یا اسپورت بازار، یکی از این گجتهای دوران پسادیجیتال را انتخاب کنید؟
بیایید ابتدا به مهمترین و کاربردیترین مشخصهی ساعتهای هوشمند بپردازیم. خیلیها به ساعتهای هوشمند به چشم یک مکمل تلفن همراه نگاه میکنند. این دسته از افراد، منطقیترین انتظارات را از ساعتهای هوشمند دارند. شما بهراحتی تماسها، اعلانها، آلارمها و پیامهای خود را روی ساعتتان دریافت میکنید و از اینرو دیگر لازم نیست گوشیتان را دمبهدقیقه از جیب یا کیفتان بیرون بیاورید. با کمی دقت به این ویژگی بنیادین ساعتهای هوشمند، میتوان یک نسخهی ساده پیچید: اگر از آن دست آدمهایی هستید که پیوسته به گوشیتان چسبیدهاید و از این موضوع کلافه شدهاید، شاید خرید یک ساعت هوشمند تصمیم بدی نباشد. اما اگر آنقدرها هم به چک کردن صفحهی گوشیتان معتاد نشدهاید، بهتر است فعلا قید خرید ساعت هوشمند را هم بزنید.
با قاطعیت میتوان گفت که همهی ساعتهای هوشمند بازار ایرادهای خود را دارند؛ مثلا خیلی از آنها از پلتفرمهای مختلف پشتیبانی نمیکنند. حتی شناختهشدهترین ساعت هوشمند بازار یعنی اپلواچ هم عاری از مشکل نیست. بهطور مثال این ساعت با دستگاههای قدیمیتر کار نمیکند.
گجتهای پوشیدنی و بهطور خاص ساعتهای هوشمند، محصولاتی خام و جوان هستند. تاجاییکه برخی فکر میکنند که با خرید این گجتها موش آزمایشگاهی شرکتها شدهاند. واقعیت این است که تلفنهای هوشمند و تبلتها تقریبا بهنوعی پختگی و بلوغ رسیدهاند. اما برخی قابلیتهای تعبیهشده در ساعتهای هوشمند آنقدر خام است که حتی سازندگانشان هم با شک و تردید آنها را معرفی میکنند! ساده بگوییم: شما هروقت یک ساعت هوشمند خریدید، مدام باید نگران باشید که نکند مدل بعدی چیز بهتری داشته باشد؛ مشکلی که بهطور حتم در ساعتهای مچی عادی غیرهوشمند وجود ندارد.
ساعت هوشمند برای نمایش اعلانها، وسیلهای ایدهآل است. اما یک مشکل وجود دارد؛ سازندگان سعی میکنند برای رقابت با هم، تا آنجا که ممکن است آن را با قابلیتهای عجیبوغریب پر کنند. سگی را در نظر بگیرید که قرار است حافظ ملک شما باشد، اما آنقدر به آن غذا دادهاید و قلادهی سنگینی به گردناش آویختهاید که نمیتواند جم بخورد!
یک موضوع مهم دیگر هم هست که به اعتقاد خیلیها از همه حیاتیتر است: باتری. در حالیکه هنوز مشکل باتری در تلفنهای هوشمند حل نشده، حالا متخصصان باید راهحلی برای مشکل باتری ساعتهای هوشمند پیدا کنند. با خرید یک ساعت هوشمند، شما یک گجت به گجتهایی که باید روزانه شارژ کنید، اضافه کردهاید. آیا وقت و حوصلهی این کار را دارید؟ اگر پاسختان منفی است، پیشنهاد ما این است که بر اساس سلیقهتان یک ساعت معمولی کلاسیک یا اسپورت خریده و خودتان را از شارژهای پیدرپی راحت کنید.
ما در جدول زیر یک جمعبندی ساده از ویژگیهای مثبت ساعتهای هوشمند و ساعتهای مچی معمولی انجام دادهایم. این موارد ممکن است با توجه به تجربهی شما، متفاوت باشند.
شما بهراحتی و بدون نیاز به یک ساعت هوشمند میتوانید زندگی مدرن و دیجیتالی خود را ادامه دهید. ساعت هوشمند در این برههی زمانی از تاریخ تکنولوژی، بیش از هر چیزی یک «گجت اضافی» است؛ دستگاهی کوچک که میتواند چند امکان ساده و دمدستی را برایتان فراهم کند. حال سوال اینجاست که آیا خرید ساعت هوشمند ارزشاش را دارد؟ شما به ما بگویید.
به نظر من ساعت های هوشمند هنوز جای کار زیادی دارند، حداقل تا زمانی که مشکل نگهداشت شارژ باطری در این گجت ها با پیشرفت تکنولوژی و اومدن باطری های جدید حل نشه، اما اگه این مشکل حل بشه، روزی رو خواهیم دید که ساعت های مچی کلاسیک جای خودشون رو به ساعت های هوشمند میدن، چون هیچکس از امکانات و آسایش بیشتر بدش نمیاد…
صد در صد نیازه واسه کسی که واقعا بخواد ازش استفاده کنه
خیلیا هستن هنوز گوشیهای غیر هوشمند دارن و خیلی وقتا به ما میگن که نیاز نیست به تلفن هوشمند ولی از نگاه ما واقعا نیازه چون خودمون میخواهیم که ازشون استفاده کنیم
ساعت هوشمند هم همینطور
بستگی داره به نوع نیاز شما
من از اپل واچ استفاده میکنم و خیلی هم بدردم میخوره
و به همه پیشنهاد میدم
قطعا ساعت معمولی رو بیشتر دوست دارم. چون دیگه درگیر شارژ کردنش نمیشم.
از طرفی هر کاری که ساعت هوشمند میخواد انجام بده، موبایلها دارن انجام میدن، پس ساعت هوشمند یک ابزار اضافی میشه.
البته در زمینۀ سلامت یوخده کاربرد داره که بنظرم سمت دستبند سلامت برم بهتره تا بخوام ساعت هوشمند بخرم.
اصن شما خودت بگو، جلال و شوکت ساعتهای” رومانسون” یا باقی برندهای لوکس کجا و ساعتهای دیجیتال کجا…
از اونجایی که ساعتن ساعت های قدیم و مارک هم فقط اپل
کسی apple watch نداشته باشه و بگه من امروزیم و با تکنولوژی سر کار دارم کاملا در خطاست
البت ما ک پول جفتشونو نداریم،خوش به حال اونایی ک دارن
به نظر من باتوجه به سرعت پیشرفت بالای گوشی ها از نظر فنی ساعت های هوشمند اونقدرا ارتقاع پیدا نکردند
به نظر من تکنولوژی فعلی ارزش بهایی که پراخت میکنیم رو نداره برای یک ساعت هوشمند
در شرایط زمانی فعلی من به یک ساعت معمولی ولی برند و زیبا رای میدم ولی فکر میکنم تا نهایت ۴ سال آینده رشد فنی ساعت های هوشمند انقدر بشه که بشه گفت عمر ساعت های معمولی به سر میاد.
گجت های پوشیدنی هوشمند خواه یا ناخواه یکی از پیشرفتهای جدید تکنولوژی هستن و بالاخره همه گیر میشن.
در همین اخبار اخیر هم می بینید که حتی برخی شرکتهایی که ساعتهای لوکس کلاسیک می سازن هم قراردادهایی با شرکتهای فعال در زمینه سیستمهای هوشمند پوشیدنی بستن. آینده به این سمت حرکت میکنه و ما هم ناگزیریم بپزیریم. همونطور که قبلا گوشی ها با یکبار شارژ ۲ هفته جواب میداد و لی امروزه به سادگی حتی بهترین باطریها عمری بیش از یک روز ندارن و ما باشون کنار میایم.
-در مورد عمر باطریها هم به هر حال هر روز بهتر میشن. بماند که مدل هایی مانند پبل عمر باطری بسیار طولانی دارند. یا برای مثال ساعت سونی اسمارت واچ ۲ که خودم استفاده میکنم نه تنها کاملا فلزی و شبیه مدلهای کلاسیک هست بلکه باطریش کاملا یک هفته جواب میده، در عین اینکه صفحه اون همیشه روشن هست و ساعت رو نشون میده.
-در مورد طراحی، مدلهایی مثل ساعت هوشمند هوایی، موتورلا ۳۶۰ و ال-جی ساعتهایی زدن که بسیار به ساعتهای لوکس کلاسیک شبیه هست و عملا در استفاده روزمره تفاوتی با اونها متوجه نمیشید.
– از نظر قیمت این ساعتها انصافا به صرفه هستن. اگر کسی گذرش به ساعت فروشیها افتاده باشه میبینه که ساعت زنانه و مردانه کلاسیک به سختی با قیمت زیر ۸۰۰ هزار تومان پیدا میشه که اونهم چون میره توی زمینه فشن و مد، معمولا ساعتهای زیر یک و نیم-دو میلیون تومان اصلا به چشم هم نمیان. خوب در نظر بگیریم که یک ساعت هوشمند ضمن داشتن توانایی ها خاص و امکانات افزوده، در صورتیکه از مدلهایی که طراحی کلاسیک دارن استفاده بشه، اون نیاز زیبایی شناسی و مد رو هم پوشش میدن و در اونها هم از آلیاژ ها و موارد مناسب استفاده شده و در نهایت هم قیمتی در رنج ۱ تومان دارند (به جز اپل که نه از نظر طراحی و نه از نظر قیمت ساعتش رو نمی پسندم) که به واقع اگر به قیمت دلاری اونها و متوسط درامد ماهانه در عموم کشورهای دنیا نگاه کنیم، هزینه کاملا مناسب و معقولی به حساب میاد.
-از نظر استفاده، در حال حاضر شاید کاربری این گونه ساعتها محدود باشن و با توجه به جایی که برای پیشرفت دارن، امروز برای خرید اونها ابتدا باید دلیل مناسبی داشته باشید. برای مثال بنده چون از یک گوشی موبایل ساده استفاده می کنم، تمام برنامه های کاربردی، ایمیل، اپ های مختلف و ارتباطیم روی یک دستگاه تبلت ۱۰ اینچی سامسونگ قرار داره. طبیعتا با وجود این تبلت و اینکه در بسیاری زمانها، مثلا در ماشین یا جاهای دیگه در کیفم یا اتاق دیگری روی میز قرار داره و مثل گوشی نیست که دائما دنبال خودم به هر اتاقی میرم توی دستم باشه، این ساعت تبدیل به یک باید شده و کاملا توجیه داره و من رو در ماشین، جلسات کاری، مهمونی های خارج خونه و بسیاری جاها از چک کردن دائم یک تبلت بزرگ راحت کرده، ضمن اینکه همچنان ساعت است و شکل کاملا کلاسیک و مناسبی داره.
بنابراین اگر امروز قصد خرید این گجتها رو دارید باید به میزان نیازتون نگاه کنید و مثلا فکر کنید چقدر کار خنده داریه اگر من در یک مهمونی یا جلسه هر دقیقه با شنیدن یه صدا بخوام یه صفحه بزرگ رو از کیفم در بیارم و چک کنم، در حالیکه همه مسیج ها و پیامهای شبکه های اجتماعی، حتی ایمیل هام رو هم با یه نگاه به ساعت و یه ویبره کوچیک بدون جلب توجه می تونم ببینم و صرفا اگر مورد مهمی بود تبلتم رو به دست میگیرم.
در مقابل آینده نمیشه مقاومت کرد و خواسته یا ناخواسته این محصولات نه تنها تبدیل به یک باید، بلکه جزو مهمی از زندگی ما خواهند شد. به زودی در مورد امکانات هوشمند کیف و کفش و لباسمون هم باید بحث کنیم و جنس چرم و پارچه اونها احتمالا کم اهمیت ترین مورد بین ویژگیهاشون خواهد بود. احتمالا حتی کیف پولمون موجودی خودش رو حساب میکنه و روی ساعتمون میبینیم چقدر پول همراه داریم…
به نظر من ساعت دیجیتال به مسیر اشتباهی میره و به زودی مسیرش رو تغییر میده: ساعت دیجیتال و کلاسیک ، دو مدل بازار متفاوت دارند بنابراین به مسیری پیش میره که از هر دو استفاده بشه. ساعت دیجیتال در دست چپ و ساعت دیجیتال که بیشتر به سمت مچ بند دیجیتال پیش خواهد رفت در دست راست. دوبازار با تقابل برد برد.
درود. من هیچ وابستگی به موبایلم ندارم بنابراین انتخاب من ساعت مچی عقربه ای کلاسیکه با تکنولوژی «کینتیک» که حتی به باتری نیاز نداشته باشه. مثل این «Seiko SNP091P1» که میتونید از دیجی کالا بخرید:
http://www.digikala.com/Product/DKP-82487/Seiko-SNP091P1/%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D9%85%DA%86%D9%8A-%D8%B9%D9%82%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%8A-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B3%D9%8A%DA%A9%D9%88-SNP091P1
ولی اگه تکنولوژی ساعت هوشمند به جایی برسه که باتری داخلیش با حرکت دست یا نور محیط شارژ بشه و ترجیحاً نیازی به ارتباط با موبایل نداشته باشه (مثلاً Clone کردن اطلاعات سیمکارت به ساعت) اونوقت ارزش امتحان کردنو داره.
من نزدیک به سه هفته هست که یه Apple Watch گرفتم . با اینکه مطمئن بودم هنوز برای خرید این ساعت زوده ولی گرفتم.
همونطور که در اول مقاله اشاره کردین ، هنوز ساعت های هوشمند به بلوغ نرسیدند و صرفاً یه پیش درآمد به دنیای فرداست.
و بدون اونها هم می شه به زندگی مدرن و دیجیتال ادامه داد. به نظر من ، اگه ساعت فعلیتون رو دوست دارید ، فعلاً ساعت هوشمند نخرید.
ولی اگه ساعت ندارید یا ساعت فعلیتون رو دوست ندارید ، شاید انتخاب خوبی باشه.
البته این رو هم بدونید که با ساعت هوشمند ، (البته تجربه ای که من با اپل واچ داشتم ) به این موارد دسترسی خواهید داشت :
۱- دیدن نوتیفیکیشن ها ، بدون اینکه به گوشیتون نکاه کنید . ارزش این موضوع زمانی به چشم میاد که تو جلسه یا کلاس هستید و نمی شه دائم گوشیتئن دستتون باشه و نکاهش کنید . یا به هر دلیلی دستتون بنده. زمانی که نوتیفیکشن جدید بیاد ، خود ساعت بهتون خبر می ده و می تونید خیلی سریع نکاهش کنید !
۲- مطلع شدن از تماس های تلفنی ، یا حتی صحبت کردن با تلفن : زمانی که هدست دم دستتون نیست
۳- کلاً استفاده از اپلیکیشن هایی ککه با ساعتتون سازگار هست ، با یک نگاه (at a glance) مثل swarm و instagram و telegram و … .
۴- مشاهده وضعیت فعالیت بدنی .
۵- عکس گرفتن به جای مونوپاد
در کنار این مزایا ، نباید از شارژ کم گوشی ( حداکثر ۱.۵ روز) ، مستقل نبودن از گوشی برای اتصال به اینترنت و دوربین … هم غافل بشید.
از نظر من ساعت هوشمند , ولی برای مهمانی های رسمی و قرارها یک ساعت معمولی خیلی شیک تر و مناسب تر ه .
وقتی تونستند یه چیزی طراحی کنند که همه بتونن از اون استفاده کنن یعنی همه ی طبقه های اجتماعی اون وقت میشه گفت خیلی کاربردیه و میشه به جای
ساعت استفاده کرد .ساعت های معمولیو همه می تونن داشته باشن و اما ساعت های دیجیتال …
در ضمن طراحی فوق العاده مزخرفی داره خیلی ….
اقای زرین صدف لدفن یه مقاله هم راجب گوشیایی که دروبین جلوی قوی دارند بزارین
اشتباه ما از همینجا شروع میشه که اسم ساعت رو روی وسیله میذاریم به نظرم
در حالی که اینها یک ساعت نیستند بله یک گجت پوشیدنی هستند که اتفاقا شبیه ساعت هم هست
دلیل اصلی طراحی چنین چیزی استفاده از اون به عنوان ساعت نیست،اما چون روی دست قرار میگیره به خاطر اینکه بتونی جای ساعت رو هم بگیره مثل ساعت طراحی شد.
به نظر من اولین و مهمترین دلیل خرید ساعت هوشمند رو میشه علاقه به تکنولوژی دونست،نمیتونیم انکار کنیم که ما به تکنولوژی ها ی جدید علاقه داریم و دوست داریم تستشون کنیم یا داشته باشیمشون.
یه دلیل دیگه امکاناتی هستش که این گجتها بهمون میدن که شاید ساده باشه اما تو جایگاههای مختلف کارایی های زیادی داره که میتونه کار آمد و مفید باشه
اما فرای این صحبتها این گجتها بسیار ترسناک و گیج کننده هستند.غولهای تکنولوژی اول با لپتاب و پی سی وقتمون رو ازمون گرفتن،بعد از اون با موبایلهای هوشمند اطلاعاتمون رو گرفتن،با گجتهای پوشیدنی وضعیتمون رو میگیرن.
کار بعدی چیه؟من فکر میکنم کلاههای که ادراکمون رو میگیره 🙂