زندگی چگونه بوجود آمد؟

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۱۳ دقیقه

زندگی چگونه بوجود آمد؟ این سوالیست که با وجود همه‌ی پیشرفت‌ها در علم و فناوری، هنوز کسی به درستی پاسخش را نمی‌داند. ما موجودات زنده را فقط روی زمین دیده‌ایم و هنوز جای دیگری در عالم نشانه‌ای از زندگی پیدا نکرده‌ایم. زمین حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش از سحابی اولیه‌ای که خورشید و کل منظومه‌ی شمسی را بوجود آورد، تشکیل شد. زمین جوان اصلا شبیه به زمین زیبای امروزی ما نبود و به معنی واقعی کلمه یک جهنم بود. جهنمی مذاب که دائما توسط سنگ‌های آسمانی بمباران می‌شد. حتی طبق فرضیه‌ای قدرتمند، اندک زمانی پس از شکل‌گیری زمین، سیاره‌ای به اندازه‌ی مریخ به زمین برخورد کرد و با پخش کردن مواد پوسته‌ی زمین در فضا، باعث بوجود آمدن ماه شد. با این حال شواهد نشان می‌دهند که تنها چند میلیون سال پس از پیدایش زمین، سر و کله‌ی اولین موجودات زنده پیدا شد. این موجودات زنده چگونه بوجود آمدند؟ آیا آن‌ها به ناگهان از مواد شیمیایی و عناصر موجود روی زمین پیدا شدند؟ آیا سنگ‌های آسمانی که به زمین برخورد می‌کردند از جایی دوردست در فضا موجودات زنده را به زمین آوردند؟ این‌ها پرسش‌هاییست که علم تجربی سال‌هاست به دنبال یافتن پاسخ آن‌ها می‌گردد، ولی هنوز چیز زیادی بدست نیاورده است. با دیجی‌کالا مگ همراه باشید.

زندگی چگونه بوجود آمد؟ طی هزاران سالی که انسان هوشمند این سوال‌ را از خودش پرسیده، پاسخ‌های متعددی به آن داده است. یکی از پاسخ‌هایی که خیلی متداول بود، چیزیست که آن را به نام خلق‌الساعه می‌شناسیم. این نظریه تقریبا از زمان ارسطو رایج شد. ارسطو می‌گفت که مثلا اگر در یک انبار کاه مقداری گندم و پارچه‌ی کهنه بگذارید، بعد از چند روز آن‌جا موش بوجود می‌آید! خوب این نظریه الان مسخره به نظر می‌رسد؛ چطور ممکن است از چیزهایی مثل کاه و پارچه‌ی کهنه به یکباره موجودی زنده پیدا شود. قطعا موش‌ها از بیرون انبار می‌آیند و صرفا به دنبال غذا و مکان مناسبی برای زندگی هستند. ولی جالب است بدانید که اگر در تاریخ زمین میلیاردها سال عقب برویم، به احتمال زیاد شاهد بوجود آمدن موجودات زنده از عناصر غیر زنده هستیم.

برای هزاران سال انسان به خلق‌الساعه باور داشت.

برای هزاران سال انسان به خلق‌الساعه باور داشت. یعنی موجودات زنده به یکباره از چیزهای غیرزنده بوجود می‌آیند.

جهنم واقعی

برای رسیدن به سپیده‌دم حیات باید تقریبا ۴ میلیارد سال عقب برویم. دورانی که اتمسفر زمین غلیظ و پر از کربن دی‌اکسید بود و خورشید هم درخشندگی کنونی‌اش را نداشت. منظومه‌ی شمسی تازه در حال تشکیل شدن بود و هنوز سنگ‌های آسمانی سرگردان زیادی در آن وجود داشت. این سنگ‌های سرگردان، مرتب سطح زمین را بمباران می‌کردند. دانشمندان از این دوران با نام دوره‌ی «بمباران سنگین» یاد می‌کنند. برخورد سنگ‌های بزرگ و کوچکی که قطر بعضی از آن‌ها حتی تا ۴۵۰ کیلومتر هم می‌رسید، پوسته‌ی زمین را به طور کامل مذاب کرده بود.

به نظر می‌رسد که در این دمای فوق‌العاده زیاد و محیط سمی، هیچ موجود زنده‌ای نمی‌تواند دوام بیاورد. ولی اکنون دانشمندان فکر می‌کنند که آجرهای اولیه‌ی سازنده‌ی حیات در همین محیط‌ جهنمی بوجود آمد. الان هم می‌توان در بعضی از نقاط زمین، مکان‌هایی پیدا کرد که شبیه به زمین اولیه هستند. در جنوب مکزیک و در دل جنگل‌های استوایی، غاری به نام «کوئوا دو ویلا لوز» (Cueva de Vilaa Luz) وجود دارد که محیط آن مملو از هیدروژن سولفید است. ۴ میلیارد سال پیش، زمین پر از هیدروژن سولفید بود. محیط درونی این غار برای موجودات زنده از جمله انسان به شدت کشنده است. ولی به طرزی شگفت‌آور در اعماق همین غار می‌توان انواعی از موجودات زنده پیدا کرد؛ موجوداتی که با محیط سمی غار سازگار شده‌اند. گاز هیدروژن سولفید از منافذی در زیر غار سرچشمه می‌گیرد، با اکسیژن موجود در آب واکنش می‌دهد و دیواره‌ی درونی غار را با اسید سولفوریک می‌پوشاند. در این غار میلیاردها میلیارد باکتری‌ که حیات آن‌ها وابسته به هیدروژن سولفید است، در کولونی‌های عجیبی گرد هم آمده‌اند. باکتری‌ها انرژی شیمیایی هیدروژن سولفید را استخراج می‌کنند. باکتری‌ها از جمله باستانی‌ترین و معمول‌ترین موجودات زنده‌ی روی زمین هستند. مانند دیگر موجودات زنده، آن‌ها هم رشد می‌کنند، با محیط خود سازگار می‌شوند و تولید مثل می‌کنند. در هرکدام از این موجودات تک‌سلولی، مولکول DNA وجود دارد. DNA به باکتری‌ها اجازه می‌دهد که تکثیر شوند. شرایط اولیه‌ی زمین از شرایط این غار خیلی بدتر بوده و این نشان می‌دهد که بعضی از انواع حیات می‌توانند در محیط‌های فوق‌العاده سخت حضور داشته باشند.

زمین اولیه شرایطی کاملا جهنمی داشت. ولی به نظر می‌رسد که حیات در همین محیط توانسته بوجود بیاید.

زمین اولیه شرایطی کاملا جهنمی داشت. ولی به نظر می‌رسد که حیات در همین محیط توانسته بوجود بیاید.

شیمی زندگی

ولی باز هم به این سوال که موجودات زنده از کجا آمده‌اند، پاسخ داده نشد. بیش از ۱۰۰ سال است که دانشمندان می‌دانند حیات احتمالا در نتیجه‌ی فعل و انفعالاتی شیمیایی بوجود آمده است. یعنی یک سری مواد شیمیایی به مقدار و شکل مناسب باید با هم ترکیب شوند تا موجود زنده بوجود بیاید. همه‌ی موجودات زنده، از باکتری گرفته تا موش، کبوتر و زرافه از تعدادی عنصر شیمیایی محدود درست شده‌اند. هیدروژن، اکسیژن، کربن و نیتروژن چهار عنصر فراوان در جهان هستند. اگر این چهار عنصر را (بعلاوه‌ی تعدادی دیگر از عناصر جدول تناوبی) به شکل و مقدار مناسب کنار هم قرار دهید، مواد اولیه‌ی ضروری برای حیات بوجود می‌آید. کربن ماده‌ی سازنده‌ی اصلی موجودات زنده است. چیزی که کربن را خیلی خاص می‌کند این است که می‌تواند با خودش و دیگر عناصر پیوندهای خیلی زیاد و متنوع بسازد. هیچ اتم دیگری مثل کربن نمی‌تواند این چنین ترکیبات متنوعی بسازد.

ایده‌ی اینکه حیات با ترکیب کربن و دیگر عناصر بوجود می‌آید، اولین بار در دهه‌ی ۱۹۵۰ توسط دانشمندی به نام «استنلی میلر» آزمایش شد. او شرایط زمین اولیه را در آزمایشگاه بازسازی کرد. یعنی ظروف شیشه‌ای را با لوله‌هایی به هم متصل کرد تا چرخه‌ی کامل تبخیر آب از اقیانوس‌ها، ورود بخار به اتمسفر و بارش را بوجود آورد. سپس ظرف شیشه‌ای محتوی هوا را با گازهایی پر کرد که فکر می‌کرد در زمین اولیه وجود داشتند. در همان ظرف الکترودهایی قرار داد تا با جرقه‌ زدن، نوعی رعد و برق مینیاتوری بسازد. بعد از چند روز که سامانه‌ی زمین مصنوعی میلر کار کرد، متوجه بوجود آمدن ماده‌ای عجیب درون ظروف شیشه‌ای شد. این ماده را آزمایش کرد و فهمید که چیزی نیست جز «آمینو اسید». آمینو اسیدها ترکیباتی هستند که از اتصال اتم‌های کربن با دیگر اتم‌ها بوجود می‌آیند. آن‌ها آجرهای سازنده‌ی پروتیین‌ها هستند. پروتیین‌ها به وفور در سلول‌های موجودات زنده وجود دارند. خبر این آزمایش مثل بمب در روزنامه‌ها منفجر و تیتر اصلی رسانه‌های مختلف شد. در ضمن این آزمایش پایه و اساس تحقیقات منشاء حیات را در سال‌های آینده ساخت.

میلر در آزمایشگاه شرایط شبیه به زمین اولیه را بوجود آورد و در کمال تعجب شاهد بوجود آمدن آمینواسید، آجر سازنده‌ی پروتیین‌ها بود.

میلر در آزمایشگاه شرایط شبیه به زمین اولیه را بوجود آورد و در کمال تعجب شاهد بوجود آمدن آمینواسید، آجر سازنده‌ی پروتیین‌ها بود.

با این حال کاری که میلر کرد اکنون تا حد خیلی زیادی محل مناقشه است. بسیاری از دانشمندان فکر می‌کنند که شرایط زمین اولیه با آن‌چه میلر در آزمایشگاه بازسازی کرد خیلی متفاوت است. مشکل دیگر این است که زمین اولیه مرتب توسط سنگ‌های آسمانی بمباران می‌شد و علی‌الاصول این برخوردها باید از شکل‌گیری مولکول‌های اولیه‌ی لازم برای پیدایش حیات جلوگیری می‌کردند. ولی تحقیقات نشان می‌دهند که زندگی دست کم از ۳٫۸ میلیارد سال پیش وجود داشته است.

نشانه‌های زندگی

نشانه‌های حیات باستانی را می‌توان در غرب گرینلد مشاهده کرد. بعضی از صخره‌های موجود در غرب گرینلد از نظر زمین‌شناسی فوق‌العاده با ارزش هستند و قدمت آن‌ها به ۳٫۷ تا ۳٫۹ میلیارد سال پیش می‌رسد. قطعا این صخره‌ها آن‌قدر قدیمی هستند که هیچ فسیلی از موجودات زنده در آن‌ها باقی نمانده است. با این حال دانشمندان آن‌جا چیزی عجیب‌تر، یعنی ردپای شیمیایی میکروب‌های باستانی پیدا کردند. آن‌ها در این صخره‌ها ایزوتوپ‌هایی از کربن پیدا کردند که توسط موجودات زنده بوجود می‌آیند. بنابراین نتیجه گرفتند که زمان بوجود آمدن این صخره‌ها یعنی ۳٫۸ میلیارد سال پیش، در این منطقه حیات وجود داشته است. البته پژوهش‌های دقیق‌تر در صخره‌های پر از کربن، پیشینه‌ی حیات را حتی تا ۴ میلیارد سال هم عقب می‌برد.

ولی شرایط خیلی سخت و برخوردهای عظیم سیارکی در زمین اولیه این فکر را به ذهن دانشمندان ‌آورد که شاید حیات اصلا روی زمین شکل نگرفت؛ بلکه توسط همان سنگ‌های آسمانی از فضا به زمین آمد. اکنون می‌دانیم که در دوردست‌های منظومه‌ی شمسی منطقه‌ای پر از سنگ‌ها و صخره‌های کوچک و بزرگ به نام کمربند کوییپر وجود دارد که از ۴٫۵ میلیارد سال پیش و زمان تشکیل منظومه‌ی شمسی باقی مانده است. گاهی اوقات راه بعضی از این سنگ‌ها به داخل منظومه‌ی شمسی کج می‌شود و خیلی اتفاقی، بعضی از آن‌ها به سطح زمین برخورد می‌کنند. در سال ۱۹۶۹ یکی از این سنگ‌ها در استرالیا فرود آمد. دانشمندان بعد از بررسی دقیق این سنگ متوجه شدند که در آن مولکول‌های آمینواسید وجود دارد. این اولین بار بود که در یک سنگ فضایی می‌توانستیم چنین مولکولی پیدا کنیم. اگر چنین سنگ‌هایی در فضا معمول هستند، در ابتدای پیدایش زمین که بمباران خیلی شدید بوده می‌توانستند حجم بسیار زیادی از مولکول‌های زندگی را روی زمین بیاورند. تا به حال بیش از ۷۰ نوع آمینو اسید در شهاب‌سنگ‌ها پیدا شده است. بسیاری از آن‌ها اجزای اصلی سازنده‌ی پروتیین‌ها هستند که در موجودات زنده یافت می‌شوند. به خصوص بعضی از دنباله‌دارهایی که در ابتدا به زمین برخورد می‌کردند به اندازه‌ی کوه‌های بزرگ اندازه داشتند و می‌توانستند پر از ترکیبات زیستی باشند.

با این حال شدت برخورد این اجرام خیلی زیاد بوده و این ابهام وجود دارد که به هنگام برخورد ممکن است این ترکیبات نابود شده باشند. مثلا در آریزونای آمریکا دهانه‌ی برخوردی بزرگی به قطر ۱٫۲ کیلومتر و عمقی به اندازه‌ی یک برج ۶۰ طبقه وجود دارد که بر اثر برخورد یک شهاب‌سنگ در ۵۰ هزار سال پیش بوجود آمده است. آن‌قدر انرژی این برخورد زیاد بوده که همان لحظه تقریبا همه‌ی شهاب‌سنگ بخار شده است. وقتی سنگی بزرگ با این انرژی به زمین برخورد می‌کند چه بر سر آمینو اسیدها می‌آید؟

در صحرای آریزونا دهانه‌ی بزرگی وجود دارد که بر اثر برخورد شهاب‌سنگ درست شده است. آجرهای سازنده‌ی حیات شاید با همین شهاب‌سنگ‌ها به زمین آمدند.

در صحرای آریزونا دهانه‌ی بزرگی وجود دارد که بر اثر برخورد شهاب‌سنگ درست شده است. آجرهای سازنده‌ی حیات شاید با همین شهاب‌سنگ‌ها به زمین آمدند.

دانشمندی به نام «جنیفر بلنک» دستگاهی برای شبیه‌سازی شدت برخورد سنگ‌های آسمانی به زمین ساخت و خواست امتحان کند و ببیند که آیا آمینو اسیدها از این برخورد عظیم جان سالم به در می‌برند یا خیر. آن‌ها تفنگ بزرگی ساختند که گلوله‌ای را با سرعت ۸۰۰۰ کیلومتر بر ساعت به سوی کپسولی فولادی که در آن پنج نوع آمینو اسید وجود داشت شلیک می‌کرد. دو تای آن‌ها در همه‌ی سلول‌های زنده وجود دارند. بدین ترتیب فشار شدید ناشی از برخورد دنباله‌دار شبیه‌سازی می‌شد. این آزمایش نشان داد که نه تنها آمینو اسیدها از این برخورد جان سالم به در ‌بردند، بلکه اتفاق خیلی عجیب‌تری هم ‌افتاد. محلول آمینو اسید به رنگ قهوه‌ای در آمده و مولکول‌های آن به هم پیوسته بودند تا موکول‌های پیچیده‌تر و بزرگتری به نام «پپتیدها» بوجود آیند. در حقیقت آمینو اسیدها از انرژی ناشی از برخورد، برای ترکیب شدن با یکدیگر و ساختن پپتیدها استفاده کردند. پپتیدها با اتصال به یکدیگر پروتیین‌ها را می‌سازند. پروتیین‌ها مواد سازنده‌ی سلول‌های بدن ما هستند.

دنیای RNA و همه‌ی آن‌چه نمی‌دانیم

با این حال همچنان جهش از این مولکول‌های غیر زنده به موجودات زنده‌ای که دارای مولکول‌ DNA هستند و تولید مثل می‌کنند، فوق‌العاده پیچیده است و هنوز از آن چیز زیادی نمی‌دانیم. به هر صورت یکی از ویژگی‌های اصلی و ضروری موجودات زنده، توانایی همانندسازی یا همان تولید مثل است. چه این همانندسازی مثل باکتری‌ها با تقسیم سلولی انجام شود و چه مثل پستانداران بزرگ با تولید مثل جنسی و بچه‌زایی. هیچ کس نمی‌داند این فرایند چگونه شروع شد و چه مراحلی را طی کرد. هنوز کسی نتوانسته در آزمایشگاه از عناصر غیر زنده، موجود زنده بوجود بیاورد. در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، بعضی از دانشمندان فکر کردند که شاید اولین مولکول‌ همانند ساز، یعنی مولکولی که می‌تواند مثل خودش را بسازد، RNA همان خویشاوند نزدیک DNA است.

پروتیین نقشی اساسی در بوجود آمدن موجودات زنده دارد. پروتیین‌ها می‌توانند به اشکال مختلف و خیلی پیچیده در بیایند و تقریبا هر کاری بکنند. مثلا به عنوان آنزیم عمل کنند. آنزیم‌ها موادی هستند که به عنوان کاتالیزور گستره‌ی بزرگی از واکنش‌های شیمیایی عمل می‌کنند. با این حال اطلاعات لازم برای ساخته شدن پروتیین‌ها در مولکول‌های DNA وجود دارد. بدون DNA پروتیین‌های جدید بوجود نمی‌آیند و بدون پروتیین هم DNA جدید بوجود نمی‌آید. بنابراین کدام اول بوجود آمد، پروتیین یا DNA؟

در دهه‌ی ۱۹۶۰، کشف اینکه مولکول‌های RNA می‌توانند تا حدودی مثل پروتیین‌ها عمل کنند، یک پاسخ جالب را به ذهن دانشمندان آورد. اگر RNA می‌توانست واکنش‌ها را کاتالیز و همزمان اطلاعات را ذخیره کند، بعضی از مولکول‌های RNA باید می‌توانستند مولکول‌های RNA بیشتری بسازند. بنابراین RNA‌های همانندساز نیازی به پروتیین‌ها نداشتند. آن‌ها می‌توانستند خودشان همه کار انجام دهند. مشخص شد که RNA یک مولکول همه‌ فن حریف است. این یک دستاورد بزرگ برای این ایده که زندگی ابتدا از مولکول‌های RNA تشکیل شده، بود. به این ایده، «فرضیه‌ی دنیای RNA» می‌گویند.

به نظر می‌رسد پیش از DNA، موجودات زنده فقط دارای RNA بودند. با این حال دقیقا مشخص نیست خود RNA چگونه بوجود آمد.

به نظر می‌رسد پیش از DNA، موجودات زنده فقط دارای RNA بودند. با این حال دقیقا مشخص نیست خود RNA چگونه بوجود آمد.

با این حال این ایده هم یک مشکل بزرگ دارد. نمی‌دانیم مولکول‌های RNA چگونه بوجود آمدند. آیا قبل از آن مولکول‌هایی ساده‌تر با توانایی همانند سازی وجود داشتند؟ بعضی از دانشمندان فکر کنند RNA اولین همانندساز نبوده است. شاید قبل از دنیای RNA، دنیایی به نام TNA، PNA یا ANA وجود داشته است. این‌ها همه مولکول‌هایی شبیه به RNA هستند که به نظر می‌رسد اجزای آن‌ها احتمال بیشتری برای بوجود آمدن خود بخودی داشته باشد. مشکل اینجاست که اگر زندگی به یکی از این شکل‌ها بوجود آمده، شواهدی برای آن وجود ندارد. با تمام این اوصاف، سوالات زیادی باقی می‌ماند. از جمله اینکه اولین مولکول‌های همانندساز دقیقا کجا ظاهر شدند؟ حیات اولیه چه شکلی بود؟ انتقال به DNA و پروتیین‌ها به چه صورت بود و کدهای ژنتیکی چگونه بوجود آمدند؟ تا جایی که می‌دانیم هیچ فسیلی از تقسیم شونده‌های اولیه وجود ندارد.

پناهگاه زندگی

هرچند نمی‌توانیم دقیقا بگوییم زندگی چگونه بوجود آمد، ولی تا حدودی می‌توانیم مکان پیدایش آن را حدس بزنیم. شاید از آن‌جایی که سطح زمین مرتب بمباران می‌شده و مجالی برای شکل‌گیری حیات باقی نمی‌گذاشته، زندگی جایی زیر زمین گسترش یافته است. مثلا احتمالا بستر اقیانوس‌ها مکان خیلی خوبی برای پناه گرفتن موجودات زنده بوده است. در زمین اولیه فعالیت‌های آتشفشانی خیلی زیاد بوده و مواد شیمیایی مرتب از کف اقیانوس‌ها بیرون می‌زدند. الان هم جاهایی در بستر اقیانوس، پدیده‌هایی به نام «پنجره‌های گرمابی» وجود دارد. یعنی مکان‌هایی که آب گرم و ترکیباتی شیمیایی از منافذی در کف اقیانوس فوران می‌کنند. علی‌رغم عدم وجود نور خورشید، موجودات زنده‌ی مختلفی در کنار این پنجره‌ها زندگی می‌کنند. در زمین اولیه حیات می‌توانسته در محیط‌هایی مشابه زنده بماند. مشخص شده بعضی از موجودات زنده‌ای که اکنون در کنار این پنجره‌ها می‌بینیم از نظر ژنتیکی با آن موجودات باستانی قرابت دارند.

تقریبا ۳٫۵ میلیارد سال پیش بمباران شدید دنباله‌دارها و سیارک‌ها متوقف شد. اکنون دیگر حیات می‌توانست روی سطح زمین بیاید و نفس راحتی بکشد. وقتی حیات روی سطح آمد توانست از یک منبع انرژی بزرگ، یعنی نور خورشید بهره بگیرد. روی سطح زمین میکروب‌ها دارای کلروفیل و در نتیجه قابلیت فتوسنتز شدند. آن‌ها می‌توانستند نور خورشید را به دام بیندازند و با استفاده از کربن دی‌اکسید و آب، غذا درست کنند. در نتیجه باکتری‌های فتوسنتز کننده توانستند تقریبا بدون محدودیت رشد و تولید مثل کنند. این روشی است که اکنون تمام گیاهان سبز به آن تکیه دارند.

بعد از توقف بمباران سنگ‌های آسمانی، حیات توانست روی سطح زمین گسترده شود. فسیل‌های ۳٫۵ میلیارد ساله‌ی استروماتولیت نشانه‌ی این پدیده هستند.

بعد از توقف بمباران سنگ‌های آسمانی، حیات توانست روی سطح زمین گسترده شود. فسیل‌های ۳٫۵ میلیارد ساله‌ی استروماتولیت نشانه‌ی این پدیده هستند.

اکنون دیگر چهره‌ی زمین عوض شده بود. حیات در همه‌ی زمین پخش شد. در منطقه‌ای از استرالیا عوارضی وجود دارد که نشانه‌ی این تغییر بزرگ هستند. ساختارهای گنبدی شکلی به نام «استروماتولیت» که طی هزاران سال توسط میکروب‌هایی به نام سیانوباکترها ایجاد شده‌اند. سیانوباکترها از نوادگان همان میکروب‌هایی هستند که میلیاردها سال پیش همه‌ی سطح سیاره‌ی زمین را اشغال کرده بودند. در استرالیا و مناطقی از جهان می‌توان صخره‌هایی را دید که از ۳٫۵ میلیارد سال پیش باقی‌مانده‌اند و فسیل‌های استروماتولیت در آن‌ها دیده می‌شود. فسیل‌های استروماتولیت نشان می‌دهند که دست کم از ۳٫۵ میلیارد سال پیش سیانوباکترها وجود داشته‌اند. البته یافته‌های جدید از کشف فسیل‌های استروماتولیت تا ۳٫۶ و ۳٫۷ میلیارد سال قبل هم خبر می‌دهند.

سیانوباکترها تغییری بزرگ در زمین بوجود آوردند. فتوسنتز آن‌ها اکسیژن بوجود آورد. اکسیژن تولیدی سیانوباکترها در اتمسفر جمع شد و شکل زمین ما را عوض کرد. آن‌ها میزان اکسیژن اتمسفر را از کمتر از یک درصد به ۲۱ درصد رساندند. این اتفاق حدود ۵۶۰ میلیون سال پیش روی داد. بدون سیانوباکتر‌ها اکسیژن وجود نداشت و هیچ‌کدام از حیوانات بوجود نمی‌آمدند. اکسیژن همچنین با تشکیل اوزون حیات را از گزند پرتوهای خطرناک فرابنفش خورشید که به DNA آسیب می‌رسانند در امان نگه داشت. به دلیل وجود لایه‌ی اوزون حالا زندگی فرصت این را داشت که به موجودات زنده‌ی پیچیده‌تر مجال بودن بدهد. موجودات زنده‌ی خیلی پیچیده‌ای که می‌توانند از خودشان سوال کنند، زندگی چگونه بوجود آمد؟

منبع: Wikipedia ,Newscientist, pbs Nova



برچسب‌ها :
دیدگاه شما

پرسش امنیتی *-- بارگیری کد امنیتی --

۱۰۱ دیدگاه
  1. فاطمه زاد

    عجب!!توجه کنید که عناصرمادی چه زنده و چه غیرزنده چون مرکب از صورت وشکل اند برای موجودشدن به هرشکلی که باشد از نظم وبی نظمی وتصادف وبینگ وبنگ ونظریه اشوب و…نیاز مندعلت اند وماهرچیزی که کشف کنیم همه حساب وکتاب مادی است وبلاخره باید به علتی ختم شود که چه قانون باشدچه عنصراولیه علت العلل است هرچند ان علت والعلل هم مادی است.
    بحث اینجاست که بایددنبال علت غیرمادی باشیم که ان عنصراولیه وان قانون رابوجوداورده ومرکب نیست ونیازمنداجزانیست چون جزء ندارد وطبق ایه قران،غنی وحمید است وکن فیکون میکند.
    وباید برای رسیدن به منشاء عالم ماده دنبال چیزی بگردیم که با حساب وکتاب مادی جور در نمی اید چون همونطورکه گفته شده ماده همواره نیازمنداست.
    وان چیزی که باحساب وکتاب مادی جوردر نمی اید معجزه است که ان احد وصمد برای اثبات پیامبرانی که فرستاده به انهاداده واخرین معجزات قران است که هم اوردی ندارد ودرمان تمام دردها وپاسخ سوالات است البته باتفسیراهل بیتی که حافظ از تحریف به رای ان اندومعصوم وتوسط پیامبر مشخص شده اند.
    پس عزیزان اسلام بیاوریدوشیعه باشید وبه دین واحکام شیعه عمل کنید تادر همین عالم ماده در ملکوت سیرکنید.
    تاوقتی از عالم ماده خداحافظی میکنین ضررنکرده باشین.

    1. محسن

      چی گفتی ناموسا؟ زیر مقاله علمی نظر میدی و ته تهش تفکرت اینه که همه چیز عینا دایورت کنی رو خرافات و تخیلات احمقانت؟ اینجا جای امر به معروف و نهی از منکر نیست

  2. مهدی

    با شناختی که از علم امروز دارم، برداشتم اینه که دانش مدرن تضادی با خدا نداره و با شناختی هم که از خدا دارم برداشتم اینه خدا هم تضادی با دانش امروز نداره. اما دانش و خدا میتونن به یک میزان مرگبار باشن، دانش اونجایی که توهم دانایی ایجاد میکنه و خدا اونجا که توجیهی برای نادانی میشه. از اون عزیزانی هم که علاقه وافری دارن تا ریشه تمام کشفیات جدید رو به ۱۴۰۰ سال پیش و صدر اسلام برسونن، یک تقاضا دارم، لطفا با توجه به دانش پنهان و بی‌پایانی که در اختیار دارید، برای یکبار هم شده از دانشمندان سبقت بگیرید و یک معمای علمی رو شما حل کنید!
    گذشته از اینها منشا حیات سوالیه که ذهن خیلی‌ها رو درگیر کرده و برای یک عده دستاویزی شده تا مفهوم خدا رو به عنوان یک عامل برونزا، لازم و کافی به معادلات وارد کنن. خبر خوب اینه که دانشمندها منتظر نقدهای غیرعلمی و حرف‌های صد من یه غاز عوام نمیمونن. به تدریج ( کما فی‌السابق ) نور دانایی به ظلمات نادانی میرسه و ما از کیفیت پیدایش حیات آگاه میشیم. آخرین جرقه‌های علمی پیدایش حیات مربوط میشه به نظریه آشوب در ریاضیات. لطفا به منظور آشنایی با این نظریه بسیار پیچیده، کتاب سیری در نظریه پیچیدگی اثر ملانی میچل رو مطالعه فرمایید. در ضمن مطالعه روش‌شناسی و فلسفه علم میتونه بسیار در ارتقای کیفیت تفکر و اظهارنظرهای ما موثر باشه.
    حقیقت به تنهایی کافیست.. مَثَل هندی

  3. تیموری

    خوب است که در کنار این همه وقتی که برای بررسی فرضیه های دیگران صرف میکنید کمی هم وقت بگذارید تا از داده های وحیانی هم در این کنجکاوی خود استفاده کنید. کسانی که هیچ اعتقادی به ماوراء طبیعت ندارند تلاش میکنند از این راه هم استفاده کنند چرا شما خود را از این فرصت محروم میکنید؟

  4. علی

    ممنونم عالی بود توضیحاتتون

  5. کیوان

    خیلی جالب بود ممنون.من نمیدونم چرا بحث الکی میکنید خب ایناهارو که

    دانشمندان کشف کردن میشه به قدرت خدا پی برد .خب قرار نیس همه چیو خدا

    یهویی بده بهتون و بگه اینو فلان جور بوجود اوردما بنده جان!!!!!!!!باید به خودمون

    زحمت بدیم تلاش کنیم و کشف کنیم یا نه!خدا خودش تو قران فرموده در هر چیزی

    نشانه قدرت خدا هست برای کسانی که عقل دارند.دانشمندان هم عقل دارن تلاش

    کردن این

    هارو کشف کردن دستشون درد نکنه ….متاسفانه بعضیا بی تفکر و برا راحتیشون

    میگن همه چیو خدا افریده و تمام ….خب عزیزه من اینو همه میدونن یکم تلاش

    کن و چگونگیشو کشف کن لذت ببر

    1. Aigin

      ایول دمت گرم

  6. بهرام

    درود بر جناب مومن زاده عزیز .مقاله رو خوندم سالها قبل فیلم ازمایش میلر رو هم دیدم .بنظر میاد دوستانی که از مقاله انتقاد کردن اگاهی از بوزون هیگز بیگ بنگ نحوه تشکیل اتم هیدروژن و …. واینکه همه اینها در اثر بی نظمی وبطور تصادفی بوجود میاد نه نظم اگاهی ندارن .مثلا اینکه اگر اتم تشکیل شده هیدروژن که در اثر بوزون هیگز وانفجار بزرگ بوجود اومده وبطور منظم دریک قسمت کنار اکسیژن بطور منظم قرار بگیره هیچ موقع مولکول اب بوجود نمیاد.هیدوژن واکسیژن باید بطور نا منظم در هم تنیده بشن تا مولکول اب تشکیل بشه .در هر صورت پای استدلالیان چوبین بود پای چوبین سخت بی تمکین بود.
    سپاس از مقاله خوبتون بدرود

  7. Parvin

    این متن واقعا عالی بود بیشتر از سه بار خوندمش

  8. امیر

    سپاس از اطلاعات خوبی که ارائه کردید. برام بسیار جالب بود

  9. نظیر

    من یک طیاره پلاستیکی را چند تکه کردم انداختم داخل یک پلاستیک چهار روز تکان میدم اما بد بختانه طیاره هم هنوز درست نشده کسی است راهنمایی کنه تا کی این کار ادامه بدم درست میشه؟ تشکر از مقاله خوب تان

    1. بینام

      احسنت
      همین مسیرو ادامه

    2. مهدی

      عزیز جان، سلاخی طیاره تو اقدامی بوده در جهت آنتروپی. اگر اونقدر پیشرفته هستی که طیاره داری، بعید به نظر میرسه که اسمی از آنتروپی نشنیده باشی. قانون آنتروپی میگه بی‌نظمی پیوسته تا حد ماکزیزمم در حال افزایشه، برای کاهش آنتروپی و یا خلق مجدد طیاره تو، باید انرژی صرف بشه. طیاره ات درست میشه، بیشتر تلاش کن

      1. ReZa

        با کلمات بازی نکنیم و علمی صحبت کنیم بهتر هست

  10. عبدالخالق

    واقعاً مطالب بسیار زیبا و جالب بود از شما آقای مومن زاده خیلی ممنون به امید مطالب بیشتر و خوبتر شما.
    تشکر

  11. میلاد

    با سلام.خیلی مطلب جالبی بود و خیلی خوب نوشته شده.واقعا عالی بود.امیدوارم در اینجا بازهم بیشتر از این مطالب بخونم.

  12. مجتبی

    با سپاس فراوان از آقای مؤمن زاده، بدون شک بهترین و جذاب ترین مطلبی بود که در دیجی کالا مگ خوندم (باز هم تأکید میکنم بدون شک). واقعاً لذت بردم و خواهش میکنم باز هم از این مطالب جذاب و زیبا در سایتتون قرار بدید.

loading...
بازدیدهای اخیر
بر اساس بازدیدهای اخیر شما
تاریخچه بازدیدها
مشاهده همه
دسته‌بندی‌های منتخب برای شما