صحنه‌ای که دیکاپریو به فیلم جدید تارانتینو افزود
فیلم جدید کوئنتین تارانتینو یعنی «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) با بازی لئوناردو دیکاپریو و برد پیت در نقش‌های اصلی از جمله آثار تحسین‌شده سال میلادی جاری بود که بخش‌های متفاوتی از آن مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفت یا به نوعی جنجال‌ساز شد.
یکی از این صحنه‌ها پیش از انتشار فیلم و در تریلرهای اولیه توجه مخاطبان را جلب کرده بود و انتظار دیدنش را در این اثر سینمایی داشتیم. صحنه‌ای که ریک دالتون (با بازی لئوناردو دیکاپریو) در خلوت با خود حرف میزند و بابت فراموش‌کردن دیالوگ‌های فیلم وسترنی که بازیگر آن است به شماتت خود می‌پردازد.
این صحنه نشان می‌دهد که دالتون تا چه حد حرفه بازیگری خود را جدی می‌گیرد و تا چه میزان احساس تنهایی و افول می‌کند. با این وجود اساسا کل این صحنه در فیلم‌نامه تارانتینو وجود نداشته است.
براساس آنچه نوشته شده بود ریک اصلا قرار نبود دیالوگی را فراموش کند که بخواهد بابتش خود را شماتت کند. کل این صحنه در ابتدا صرفا بهانه‌ای بوده تا درون این فیلم، فرایند ساخت یک اثر وسترن نمایش داده شود. این موضوع را خود تارانتینو در مصاحبه‌ای که با خبرگزاری ددلاین داشته پذیرفته است.
به گفته تارانتینو این دیکاپریو بود که پیشنهاد داد شخصیت ریک باید دیالوگ‌ها را فراموش کند؛ اتفاقی که ظاهرا از نظر دیکاپریو برای عمق‌دادن به شخصیت کارآمدی داشته است. تارانتینو می‌گوید از این پیشنهاد خوشش نیامده اما پذیرفته که این صحنه را یک بار به شکل عادی و یک بار هم به پیشنهاد دیکاپریو ضبط کند تا نهایتا هنگام تدوین فیلم تصمیم نهایی را بگیرد.
تارانتینو می‌گوید به محض اینکه صحنه را برای بار دوم و به شیوه‌ای که دیکاپریو پیشنهاد داده بود ضبط کرده‌اند او پی برده که این همان صحنه‌ای است که باید در فیلم قرار گیرد. این همکاری به عنوان نمونه‌ای مورد توجه قرار گرفته که نشان می‌دهد چطور بازیگران می‌توانند در همکاری با کارگردان به غنی‌ترکردن فیلم بپردازند و محتوایی را به فیلم بیافزایند که اساسا از پیش وجود نداشته است.
با افزودن این صحنه به فیلم، روزی روزگاری در هالیوود قادر می‌شود یک قدم جدی‌تر در راستای شخصیت‌پردازی ریک دالتون بردارد. ساختن یک وسترن درون یک وسترن. به گفته تارانتینو با این صحنه دشمنان ریک دیگر صرفا مشتی شخصیت منفی در یک وسترن نیستند بلکه دشمن اصلی او یک دشمن درونی است. شیاطین درونی که او باید با آن‌ها مبارزه کند.
تو همون صحنه های قبل از شروع فیلم وسترن، بعد از دیدن اون دختر کوچیکه، با نقش مقابلش حرف میزد که یهو یه تدوین (یاناشیانه و یا عمدی) جالب اتفاق افتاد و بازیگر مقابل دالتون یک لحظه بدون کلاهه و یه لحظه با کلاه!!!!
اگر اشتباه میکنم بگین!
ممنون
اون صحنش هم خیلی باحال بود.
من که با کل فیلم زیاد حال نکردم غیر همین صحنه های بازیگری دیکاپریو
یعنی بهترین صحنه ی فیلم فی البداه ای از دیکاپریو بود ?!!
عجب بازیگری
عملا بهترین قسمت فیلم همونجا بود