خداحافظ هم‌بازی

دقیقا دلیل اینکه چرا «ایکس‌باکس ۳۶۰» (Xbox 360) خریدم، به خاطرم نیست؛ اما هیچ وقت از انتخابم پشیمان نشدم. حتی بعدا هم که «پلی استیشن ۳» (Playstation 3) گرفتم، ایکس‌باکس به عنوان پلتفرم اصلی بازی من حساب می‌شد.

در آن زمان ایکس‌باکس ۳۶۰ به دلیل اینکه بازی‌های کپی را به راحتی اجرا می‌کرد، به شدت مورد توجه مردم قرار گرفته بود؛ اما کنسول نسل هفتمی مایکروسافت برای من هیجان‌انگیزتر از این حرف‌ها بود. این کنسول زیبایی خاصی داشت. اولین کنسول کمر باریک دنیا که می‌شد آن را در حالت ایستاده هم قرار داد! از طرف دیگر کنترلرهای خوش دستی داشت که برای تجربه‌ی بازی‌های اکشن فوق‌العاده بودند.

ایکس‌باکس ۳۶۰ ساعت‌های لذت بخشی را برای من رقم زدند. از پرسه زدن در بیابان‌های بازی «رستگاری سرخپوست مرده» (Red Dead Redepmtion) گرفته تا کشتن میلیون‌ها زامبی در بازی «شورش مردگان» (Dead Rising) باعث شدند تا متوجه گذر زمان نشوم. اینکه می‌شد با اینترنت نه‌چندان پر سرعتی که در آن زمان داشتم، آنلاین بازی کنم هم حس هیجان‌انگیزی داشت. ساعت‌های فراوان بازی‌های «چرخ‌های جنگ۳» (Gears of War 3) و «اثر جرمی ۳» (Mass Effect 3) را با داد و فریادهای زیاد در کنار دوستانم بازی کردم. فکر کردن به آن لحظه‌ها همچنان هیجان‌انگیز است و کاش هنوز هم آن‌قدر وقت داشتم که بتوانم بدون دغدغه بازی کنم.

البته ایکس‌باکس ۳۶۰ روی دیگری هم داشت. تنها کنسولی که باید آن را با سلام و صلوات روشن‌ می‌کردیم و مشغول بازی می‌شدیم همین ۳۶۰ بود. در زمان بازی هم باید کلی نذر و نیاز می‌کردیم که مبادا وسط کار چراغ سبز روی کنسول به سه چراغ قرمز رنگ تبدیل بشود. هنوز یادم نمی‌رود که در بازی Batman Arkham Asylum و آن گلیچی که باعث می‌شد تصویر بهم بریزد و فکر کنم دستگاه خراب شده، چقدر شوکه شدم.

البته کنسول من هم در سال ۲۰۱۰ بعد از ۵ سال با سه چراغ قرمز مرگ معروف روبه‌رو شد و از کار افتاد. خوشبختانه در آن زمان تازه مدل اسلیم کنسول ایکس‌باکس ۳۶۰ معرفی شده بود و من هم آن کنسول را همراه با حسگر حرکتی Kinect خریدم. کنسول جدید هنوز نمی‌توانست بازی‌های کپی را اجرا کند و من شش ماه با یک بازی Kinect Adventure منتظر ماندم تا بتوانم بازی‌های جدید را بازی کنم. البته کینکت تنها به درد بازی‌های خانوادگی می‌خورد و بازی‌های چندان شگفت‌انگیزی نداشت که بتوانند همه‌ی گیمرها را جذب خودشان کنند.

کینکت هم از بخش‌های جالب توجه ایکس‌باکس ۳۶۰ بود. اصلا فکرش را نمی‌کردم که روزی برسد و من و چند نفر از دوستان و افراد خانواده جلوی تلویزیون بالا و پایین بپریم. کینکت توانست کاری کند تا لذت چند نفره بازی کردن با افراد خانواده و کسانی که اصلا نمی‌دانستند بازی کامپیوتری چه شکلی است را تجربه کنم.

ایکس‌باکس ۳۶۰ بنیان‌گذار استانداردهای جدید در صنعت بازی‌های کامپیوتری بود. عرضه‌ی بازی‌های مستقل روی شبکه‌ی آنلاین این کنسول باعث شد که بحث ساخت چنین بازی‌هایی با اهمیت بیش‌تری دنبال شود. آنلاین بازی کردن و کیفیت بالای سرورها هم باعث شد تا بسیاری از شرکت‌ها به بخش آنلاین بازی‌های خودشان بیش‌تر اهمیت بدهند.

کنسول نسل هفتمی مایکروسافت میزبان بازی‌های بسیار خوبی بود. مجموعه بازی‌های Gears of War فصل جدیدی در بازی‌های اکشن به وجود آوردند و استانداردهای تازه‌ای را به این سبک اضافه کردند. مجموعه بازی‌های Halo هم از جمله بهترین عنوان‌های تیراندازی نسل گذشته بودند.

ایکس‌باکس ۳۶۰ برای من یک هم‌بازی خیلی خوب بود. هم‌بازی‌ای که هر سبک بازی را بلد بود و حاضر بود که یک بازی را بارها و بارها با من تجربه کند؛ بدون اینکه حوصله‌اش سر برود. این دوست ماشینی من مدتی پیش به خاطره‌ها پیوست و دیگر تولید نمی‌شود. با این‌که نزدیک به ۱۱ سال از عمر ایکس‌باکس ۳۶۰ می‌گذرد اما هنوز هم می‌توان انبوهی از بازی‌های خوش ساخت را روی آن تجربه کرد.