توسل به چاپلوسی (Appeal to Flattery) | مغلطه به زبان آدمیزاد (۳۸)
تعریف: مغلطه توسل به چاپلوسی موقعی پیش می‌آید که گوینده سعی کند به جای ارائه‌ی استدلال، با چاپلوسی کردن از طرف بحث متقاعدش کند. از این مغلطه برای گول زدن انسان‌ها و مجبور کردنشان به انجام به کاری که دوست ندارند انجام دهند استفاده می‌شود.
معادل انگلیسی: Appeal to Flattery
معادل لاتین: argumentum ad superbiam
معادل‌های جایگزین: تملق، چرب‌زبانی، توسل به تکبر، توسل به خودبینی
الگوی منطقی:
X صحیح است.
(چاپلوسی انجام می‌شود)
بنابراین X صحیح است.
مثال ۱:
به نظرم خودت باید ظرفا رو بشوری. چون تو این کار خیلی واردی!
توضیح: شاید شما یکی از نوابغ حوزه‌ی ظرف‌شوری باشید، ولی این دلیل کافی برای ملزوم کردنتان به شستن ظرف‌ها نیست. آیا ظرف شستن کاری‌ست که به مهارت زیاد احتیاج دارد، یا هرکسی می‌تواند آن را انجام دهد؟
مثال ۲:
فروشنده: به نظرم باید این ماشینو بخرید. وقتی پشت فرمونش می‌شینید، انگار ده سال جوون‌تر می‌شید.
تامرا: اِ؟ پس می‌خرمش.
توضیح: فروشنده دارد از تامرا چاپلوسی می‌کند. با نشستن پشت فرمان یک ماشین خاص نمی‌شود ده سال جوان‌تر به نظر رسید. این دلیل خوبی برای خریدن یک ماشین نیست.
استثنا: تعریف و تحسین واقعی و از ته دل کاری پسندیده است (البته استثنائاتی در این زمینه وجود دارد؛ مثلاً تعریف کردن از بدن یک زن غریبه در محیط کار امری پسندیده نیست). البته اگر خود تحسین هم بی‌دلیل ابراز شود مغلطه‌آمیز است، مگر این‌که استدلال مستقیماً به تحسین مذکور ربط داشته باشد.
مثال: تو دختر زیبایی هستی. باید مدل بشی.
راهنمایی: شاید بتوان با چاپلوسی به جاه و مقام دست پیدا کرد، ولی جاه و مقامی که ارزشش را ندارد.
منابع:
LaBossiere, M. C. (1995). Fallacies. Journal.
ترجمه‌ای از:
