توسل به محبوبیت (Appeal to Popularity) | مغلطه به زبان آدمیزاد (۴۶)
تعریف: مغلطه توسل به محبوبیت موقعی پیش می‌آید که گوینده محبوبیت یک پیش‌فرض یا استدلال را به‌عنوان مدرکی برای صحیح بودن آن ارائه کند. تشخیص دادن این مغلطه سخت است، چون «عقل سلیم» ما را ترغیب می‌کند که گمان کنیم محبوب بودن چیزی دلیل بر خوب/صحیح/درست بودن آن است.
معادل انگلیسی: Appeal to Popularity
معادل لاتین: argumentum ad numeram
معادل‌های جایگزین: این مغلطه با مغلطه‌ی توسل به باور رایج (شماره ۲۵) ارتباط نزدیکی دارد.
الگوی منطقی:
همه دارند X را انجام می‌دهند.
بنابراین X باید کار صحیح باشد.
مثال ۱: امروزه مورمونیسم یکی از بزرگ‌ترین زیرشاخه‌های مسیحیت به شمار می‌آید، بنابراین داستان ظرف‌های طلایی جوزف اسمیت (پیامبر مورمونیسم) که به بهشت برگردانده شدند، صحت دارد!
توضیح: مورمونیسم واقعاً مذهب بزرگی‌ست و روز به روز هم دارد بزرگ‌تر می‌شود، ولی محبوبیت مورمونیسم ربطی به ادعاهای مورمون‌ها درباره‌ی حقیقت ندارد.
مثال ۲:
رای‌گیری گالوپ در سال ۲۰۰۵ نشان داد که ۲۵٪ آمریکایی‌های بالای ۱۸ سال به طالع‌بینی، یا حداقل به این ایده که ستارگان و سیارات می‌توانند روی زندگی مردم تاثیر بگذارند، ایمان دارند. این درصد یعنی تقریباً هفتاد و پنج میلیون نفر. بنابراین باید طالع‌بینی را بیشتر جدی گرفت!
توضیح: خیر، محبوب بودن باور به طالع‌بینی ربطی به حقیقی بودن ادعاهای مربوط به آن ندارد. باورها اغلب میم‌های فرهنگی‌ای هستند که بنا بر عوامل متعددی (که حقیقت جزوشان نیست) از شخصی به شخص دیگر منتقل می‌شوند.
استثنا: در مواقعی که ادعای ابرازشده درباره‌ی چیزی مستقیماً به محبوبیت آن یا ویژگی‌ای که از محبوبیتش ناشی شده ارتباط داشته باشد، این مغلطه اتفاق نمی‌افتد.
مثال: ظاهراً مردم عاشق فیلم رستگاری در شاوشنک (The Shawshank Redemption) هستند. در حال حاضر، طبق نظرسنجی کاربران IMDB این فیلم رتبه‌ی اول را به خود اختصاص داده است.
راهنمایی: از این مغلطه‌ی رایج چون طاعون پرهیز کنید.
منابع:
Walton, D. N. (1999). Appeal to Popular Opinion. Penn State Press.
ترجمه‌ای از:
