اپل دوباره سراغ رنده رفته چراکه آپگرید کردن سطل آشغال سخت است!

اولین نسل از کامپیوترهای مک پرو که درواقع نسخه بروز شده Power Mac G5 بود، یکی از مشهورترین و البته بهترین کامپیوترها در تاریخ اپل است. این کامپیوتر توانست یک دهه از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ در خدمت کاربران باشد. و البته این کامپیوتر از همان ابتدا، به خاطر ظاهر خود مورد تمسخر قرار می‌گرفت و بسیاری آن را به رنده پنیر تشبیه می‌کردند در صورتی که هیچ کدام از سوراخ‌های روی بدنه آن، حالت تیز و رنده مانند نداشتند.

مشخصا اولین نسل مک پرو برای اپل کافی نبوده و این شرکت از فرصت استفاده کرد و چند روز پیش، جدیدترین نسل این کامپیوتر را معرفی کرد تا بازهم ثابت کند که می‌تواند رنده‌های زیبایی بسازد.

اما چه شد که اپل تصمیم گرفت از طراحی سطل آشغال، دوباره سراغ رنده برود؟ مک پرو نسل دوم که در سال ۲۰۱۳ معرفی شد، بارها و بارها به خاطر تشابه آن به سطل آشغال مورد تمسخر قرار گرفت و حالا می‌خواهیم بررسی کنیم که چرا طراحی این کامپیوترها در نسل سوم دوباره شبیه به نسل اول شده است.

خب، این شوخی‌ها را که کنار بگذاریم، بالاخره مشخص شده که کامپیوترهایی شبیه به مک پرو نسل دوم، نمی‌توانند به سادگی ارتقا یابند و از قطعا بهتری در آن‌ها استفاده کرد. این موضوع تا جایی پیش رفت که شرکت اپل در سال ۲۰۱۷، به دلیل مشکلات نسل دوم مک پرو مجبور به عذرخواهی شد. درواقع محصولی که به عنوان نسل دوم مک پرو ساخته شده، محدودیت‌هایی مخصوصا در زمینه خنک کردن دارد و نمی‌توان از پردازنده‌های گرافیکی جدیدی در آن استفاده کرد و به طور خلاصه، تمام مشکلات این نسل مربوط به طراحی آن می‌شود.

درواقع اپل در آن زمان یک نکته را فراموش کرده بود و آن این است که کاربران حرفه‌ای و یا به اصطلاح Pro، می‌خواهند که خودشان قطعات داخلی کامپیوترشان را ارتقا دهند. اما با طراحی کیس‌های سیلندری، این موضوع امکان پذیر نیست و جدا از مک پرو نسل دوم، نمونه‌های ویندوزی بسیاری هم در این زمنیه وجود دارد که بگذارید سراغ آن‌ها برویم.

عکس بالا، متعلق به کامپیوتر سامسونگ ArtPC Pulse است و بگذارید بخشی از دفترچه راهنمای آن‌را باهم بخوانیم:

به دلیل طراحی این کامپیوتر، حافظه رم نمی‌تواند به این کامپیوتر اضافه شود، جایگزین شود و یا ارتقا یابد. همچنین امکان افزایش حافظه داخلی بیشتر هم وجود ندارد.

آنطور که در تصاویر بالا هم مشخص است، این کامپیوتر از نوع ماژولار خواهد بود و می‌توان ماژول حافظه اضافی را زیر بلندگوی این کامپویتر نصب کرد. اما مشخص نیست که آیا سامسونگ توانسته از این ماژول‌ها به فروش برساند یا خیر. حتی ماژول‌های بیشتر (حتی با حافظه بیشتر از یک ترابایت) هم برای این کامپیوتر ساخته نشد. جالب اینجاست که ماژول حافظه نیز در بسته‌بندی این کامپیوتر وجود داشت و با این وجود مشخص نیست چرا اصلا حافظه این کامپیوتر به صورت ماژولار درآمده است.

«ارتقا Corsair One کاملا ساده خواهد بود». این جمله‌ای است که Corsair که سازنده کامپیوتری است که در بالا مشاهده می‌کنید، در زمان عرضه این محصول اعلام کرد. البته ارتقا این کامپیوتر فقط محدود به ارتقا حافظه رم و حافظه SSD می‌شد و اینطور نبود که این کامپیوتر گیمینگ را بتوانید از نظر پردازنده یا گرافیک، آپگرید کنید.

به طور کلی با توجه به اینکه سوکت‌های CPU، منبع تغذیه و گرافیک این کامپیوتر از نوع استاندارد بودن، باید بتوان این محصول را ارتقا سخت‌افزاری داد اما کارکنان Corsair توصیه می‌کنند سراغ برزورسانی هیچ کدام از این موارد نروید چرا که با دردسرهای مختلفی مواجه می‌شوید و حتی ممکن است به یک مادر برد جدید نیاز داشته باشید.

وقتی MSI کامپیوتر MSI Vortex که در بالا مشاهده می‌کنید را معرفی کرد، رسما در تبلیغات خود اعلام کرد که می‌توانید به لطف طراحی ماژولار این کیس، کارت گرافیک را تعویض کنید. خب این عالی است، مگر نه؟ واقعیتش را بخواهید نه! کارت گرافیک ماژولار این کامپیوتر از نوع MXM است و در بازار نمی‌توانید گزینه‌های زیادی برای کارت‌های گرافیک MXM پیدا کنید. اگر هم گزینه مورد نظر خود را پیدا کنید، قیمت زیادی خواهد داشت و بدتر از آن، ما نتوانستیم نحوه تغییر کارت گرافیک در این کامپیوتر را حتی در وب‌سایت MSI، پیدا کنیم.

نهایتا MSI تصمیم گرفت تا کیس‌های کوچک جدید خود را با نام Trident عرضه کند که طراحی متفاوتی داشت و سپس برای ارتقا سخت‌افزار آن نیز، آموزش‌هایی ویدیویی منتشر کرد.

کامپیوتر بالا، HP Pavilion Wave نام دارد و این کامپیوتر، اصلا برای کاربران حرفه‌ای ساخته نشده. درواقع این محصول قرار است یک کامپیوتر میان‌رده باشد اما در هر صورت، طراحی این محصول هم به گونه‌ای است که در دفترچه‌های راهنمای آن نوشته شده که «این شاسی برای ارتقا سخت‌افزاری طراحی نشده است».

اگرچه بسیاری از کامپیوترهای سیلندری ویندوزی در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ و برای پاسخ به طراحی مک پرو عرضه شده‌اند و نمی‌توان آن‌ها را ارتقا سخت‌افزاری داد ولی Asus Mini PC ProArt تنها کامپیوتر ویندوزی جمع و جوری است که مشخصات سخت‌افزاری واقعا خوبی دارد. این کامپیوتر با پردازنده Core i9، گرافیک Nvidia Quadro P4000 و تا ۶۴ گیگابایت حافظه رم عرضه می‌شود و همه این‌ها در بدنه‌ای کامپکت و جمع و جور قرار گرفته است.

اما متاسفانه این کامپیوتر را هم نمی‌توان باز کرد و ارتقا سخت‌افزاری داد. ایسوس حتی در دفترچه محصول نیز باز کردن این کامپیوتر را قدغن کرده و می‌گوید این کار، گارانتی محصول را باطل می‌کند. البته اگر گارانتی برای شما اهمیت نداشته باشد و باز هم بخواهید خودتان برای مثال کارت گرافیک محصول را ارتقا دهید، کار دشواری خواهید داشت که کارت گرافیک تک اسلاته مخصوص برای این کامپیوتر پیدا کنید.

وقتی به دنبال کامپیوترهای ویندوزی این چنینی می‌گردیم، لنوو IdeaCentre 620S نیز جزو گزینه‌ها خواهد بود. در صفحه این محصول، ادعا می‌شود که کاربارن می‌توانند پردازنده، گرافیک، حافظه و حافظه رم این کامپیوتر را «تنها در دو مرحله» ارتقا دهند. «ابتدا کافی است کاور محصول را باز کنید و سپس با یک پیچ گوشتی، قاب درونی محصول را باز کنید». این چیزی است که در سایت لنوو منتشر شده اما در واقعیت، اوضاع کمی متفاوت است.

درواقع حتی می‌توان این ادعای لنوو را دردوغ نامید. آنطور که راهنمای سرویس این محصول نشان می‌دهد، باید ابتدا پایه کامپیوتر را جدا کنید و سپس پنج پیچ را هم برای جدا کردن کاور رویی کیس باز کنید. سپس پنج پیچ دیگر برای بیرون کشیدن قطعات داخلی کیس و دو پیچ دیگر برای جدا کردن کاور داخلی قطعات کیس و سه پیچ دیگر برای خارج کردن کارت گرافیک! باز کردن همه این موارد برای ارتقا سخت‌افزاری، کارت سختی برای کاربران خواهد بود و حتی وب‌سایت IT Pro توصیه می‌کند که این کامپیوتر را به هیچ وجه ارتقا ندهید!

در این بین، باور کنید یا نه، ارتقا سخت‌افزاری مک پرو ۲۰۱۳ در زمینه حافظخ رم، ساده‌تر از بسیاری نمونه‌های مشابه ویندوزی است. یک دلیل آن این است که کاور رویی مک پرو ۲۰۱۳ خیلی ساده‌تر از کاور کیس‌های مشابه ویندوزی جدا می‌شود. iFixit در این زمینه می‌گوید که تعویض قطعات مک پرو ساده‌تر است اما اگر مواردی غیر از پردازنده و رم را بخواهید ارتقا دهید، باید قطعات جایگزین را از خود اپل دریافت کنید.

اما در نهایت، بروزرسانی و ارتقا سخت‌افزاری تمامی کیس‌هایی که چنین طرحی دارند، کاری سخت و دشوار است. برای ساختن چنین کیس‌هایی، محدودیت‌های زیادی وجود دارد و معمولا هم برای قطعات سخت‌افزاری مختلف، باید باز طراحی در نحوه اتصال آن‌ها صورت گیرد که همین موضوع سبب می‌شود ارتقا سخت‌افزاری این کامپیوترها سخت باشد.

حالا اما بیایید نگاهی بیاندازیم به سادگی و کارآمد بودن مک پرو جدید که ارتقا سخت‌افزاری را ساده‌تر می‌کند:

حس تازگی که در طراحی این کیس‌های مستطیلی وجود دارد را نمی‌توان انکار کرد و اینکه چقدر ساده‌تر می‌توان قطعات داخلی این مدل کیس‌ها را ارتقا داد.

اما باید اعتراف کنیم که در جهانی بهتر، کامپیوترهایی که سیلندری هستند برای کاربران حرفه‌ای بهتر خواهد بود. در این جهان که اپل سعی در ساخت آن داشت، اپل قهرمان استانداردی است که به کاربران PC هم اجازه ارتقا سخت‌افزاری خارج از کیس‌ها را می‌دهد؛ بدون آنکه نیاز باشد چیز جدیدی روی مادربرد دستگاه نصب شود.

این تکنولوژی که از آن صحبت می‌کنیم، در ابتدا با نام Light Peak شناخته می‌شد و در اصل تلاش می‌کرد تا کابل‌های فیبر اپتیک را جا بیاندزد. اپل این تکنولوژی را در سال ۲۰۰۹ به اینتل دیکته کرد و حالا آن را با نام تاندربولت می‌شناسیم و جدیدترین استاندارد آن که هم در مک و هم در PCها استفاده می‌شود، تاندربولت ۳ نام دارد. تاندربولت ۳ به کاربر اجازه می‌دهد که تنها با اتصال یک کابل، نه تنها انرژی کافی بلکه دیتای مربوط به نمایش تصاویر، رد و بدل کردن سیگنال‌ها با یک کارت گرافیک اکسترنال یا یک حافظه پرظرفیت را داشته باشیم بدون آنکه نیاز باشد سخت‌افزار داخل کیس تغییری کند. 

تاندربولت می‌تواند ایده‌ای عالی برای ساخت کامپیوترهای ماژولار باشد.

اپل می‌خواست پورت تاندربولت را در همه کامپیوترهایش استفاده کند. مک پرو ۲۰۱۳ نیز دارای شش پورت تاندربولت ۲ بود اما فراگیر شدن این تکنولوژی با مشکلاتی مثل نیازمند بودن پردازنده‌های اختصاصی اینتل، مشکلات لایسنس و نیاز به تغییر سخت‌افزار روبرو بود که جلوی فراگیر شدن آن را گرفت. همچنین جدا از این‌ها، اضافه شدن پشتیبانی نرم‌افزاری نیز مسئله دیگری بود و مهم‌تر از همه، گران بودن دستگاه‌های درای این پورت بود. حالا اما تقریبا دو سالی می‌شود که اینتل مشکلات مربوط به لایسنس را حل کرده و اولین طیف از گرافیک‌های اکسترنال را شاهد هستیم که با تاندربولت ۳ کار می‌کنند. مشکل گرانی اما هنوز هم وجود دارد و برای مثال، یک حافظه هارد با پشتیبانی از تاندربولت ۳، حدود ۵۰ درصد گران‌تر از هاردهای پشتیبانی کننده از USB-C هستند اما به زودی، تمام مزایای تاندربولت ۳ را در تکنولوژی USB 4 شاهد خواهیم بود.

اپل اما قرار نیست صبر کند. این شرکت تکنولوژی تاندربولت را به درون مک پرو جدید برده تا اضافه کردن قطعات جدید و ارتقا سخت‌افزاری این کامپیوتر، ساده‌تر از همیشه باشد.

مک پرو جدید اپل، جدی‌ترین شانس این شرکت برای ساخت یک PC است و به نظر می‌رسد اپل از این فرصت به خوبی استفاده کرده است. حالا سوال اینجاست که آیا این کامپیوتر از استاندارد‌های سخت‌افزاری معمول پشتیبانی می‌کند یا اپل می‌خواهد استانداردهای اختصاصی خود را استفاده کند. سوال آخر هم اینجاست که آیا کاربران حرفه‌ای می‌توانند به خرید این کامپیوتر فوق سریع فکر کنند یا خیر.

منبع: TheVerge