۱۰ فیلم برتر مریل استریپ؛ بانوی آهنین سینما

در این مطلب ۱۰ فیلم از بهترین فیلم‌های مریل استریپ را به شما معرفی می‌کنیم. بازیگر آمریکایی متولد ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۹ که قطعا یکی از بزرگترین بازیگران زن معاصر است و حتی به گواه بسیاری در راس قله‌ی بهترین بازیگران زن این سال‌ها قرار دارد.

این القاب نه فقط به خاطر نامزدی‌های فراوانش در جوایز معتبر که به دلیل وزنی است که بازی او حتی در فیلم‌های متوسط به جای می‌گذارد. مریل استریپ با بازی‌هایش قواعد بازیگری را تغییر داده است. بهترین فیلم‌های مریل استریپ اتفاقا از سمت منتقدان شاید خیلی تحسین نشده باشند اما بازی استریپ در همه‌ی آن‌ها چشمگیر و جزو نکاتی است که فیلم‌ها را دیدنی می‌کند.

مریل استریپ در آستانه‌ی ۷۱ سالگی و با رکورد ۲۱ نامزدی اسکار و ۳۲ نامزدی جایزه‌ی گلدن گلوب هنوز هم وقتی اسمش را به عنوان برنده‌ی جایزه می‌خوانند احساساتی می‌شود. هنوز وقتی روی سن می‌رود انگار بار اولی است که قرار است جایزه بگیرد. هنوز هم برای هر نقش‌اش انرژی فراوانی می‌گذارد. عشق به بازیگری یعنی همین که بعد از چهار دهه حضور موفق هنوز هم دلت برای حضور روی پرده‌ی سینما بزند.

۱. کریمر علیه کریمر

عنوان اصلی: Kramer vs. Kramer
کارگردان: رابرت بنتون
امتیاز متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: داستین هافمن
محصول ۱۹۷۹

اولین فیلمی که برای مریل استریپ اسکار به ارمغان آورد. او برای بازی در نقش جوانا کریمر نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد و در اولین نامزدی توانست اسکار را به خانه ببرد.

جوانا و تد کریمر زوج جوانی هستند که با هم اختلافاتی دارند. جوانا همسر و پسرش را ترک کرده است و حالا تد کریمر باید هم به وضع خانه و پسرش برسد و هم به کارهای بیرون از خانه. برای تد که یک عمر به خاطر کارش از خانواده‌اش دور بوده حالا برعهده گرفتن مسئولیت پسرش کار سختی است و اول کار قادر نیست با او ارتباط برقرار کند. اما کم‌کم رابطه‌ی میان پدر و پسر شکل می‌گیرد تا این که جوانا بعد از یک سال به نیویورک برمی‌گردد و می‌خواهد حضانت پسرشان را برعهده بگیرد.

مریل استریپ در همین نقش فرعی کوتاه موفق می‌شود زنی را ترسیم کند که گاهی از او عصبانی می‌شویم چون دوست داریم رابطه‌ی تد و پسرش پابرجا بماند و گاهی هم به حالش دل می‌سوزانیم. تاثیر این فیلم را تا همین امروز در فیلم‌هایی مثل «داستان ازدواج» نوآ بومباک می‌توان دید.

۲. انتخاب سوفی

عنوان اصلی: Sophie’s Choice
کارگردان: آلن جی.پاکولا
امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: کوین کلاین
محصول ۱۹۸۲

بعد از جنگ جهانی دوم نویسنده‌ای جوان راهی نیویورک می‌شود و در آپارتمانی اقامت می‌کند که صاحبخانه‌ و همسایه‌های عجیب و غریبی دارد. یکی از این همسایه‌ها سوفی است که اهل لهستان است. او از اردوگاه نازی‌ها جان سالم به در برده و حالا با ناتان زندگی می‌کند.

جوان نویسنده با این زوج صمیمی می‌شود اما کاراکتر سوفی هنوز برایش ناشناخته است. به خصوص که روی مچ دست‌هایش جای زخم دیده می‌شود. در فلاش‌بک‌هایی می‌فهمیم که سوفی را در زمان جنگ به اردوگاه کار اجباری می‌فرستند و یک افسر نازی از او می‌خواهد بین دو فرزندش یکی را انتخاب کند تا زنده بماند و دیگری به اتاق گاز فرستاده می‌شود. سوفی پسرش را انتخاب می‌کند در حالی که دخترکش فریاد می‌کشد. این کابوس‌ها با سوفی باقی مانده‌اند.

«انتخاب سوفی» یکی از دردناکترین فیلم‌هایی است که درباره‌ی هولوکاست ساخته شده و مریل استریپ موفق می‌شود زنی با گذشته‌ی سنگین و در آستانه‌ی فروپاشی عصبی را با ظرافت تمام به تصویر بکشد. نگاه‌های سوفی بازتاب دردهایش هستند.

۳. سیلک‌وود

عنوان اصلی: Silkwood
کارگردان: مایک نیکولز
امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: کرت راسل
محصول ۱۹۸۳

یک درام تاریخی بیوگرافیک درباره‌ی زنی که در نیروگاه هسته‌ای کار می‌کند. بعد از موفقیت فیلم «سندرم چین» هالیوود شروع به تولید فیلم‌های بیشتری با تم هسته‌ای کرد که با ترس‌های مربوط به تششعات رادیواکتیو دست و پنجه نرم می‌کرد. «سیلک وود» الهام‌ گرفته از داستان کارن سیلک‌ وود است. کارن یک تکنسین شیمی آمریکایی و فعال اتحادیه‌های کارگری است. او نگران آزمایش‌هایی است که ممکن است روی سلامت و امنیت کارگران در آزمایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها تاثیر بگذارد. کارن تحت شرایط نامشخصی در اثر تصادف با ماشین می‌میرد.

در فیلم مریل استریپ روی پرده کارن سیلک‌وود را تصویر کرده است و این یکی از بهترین بازی‌های اوست. کارن سیلک‌وود مادر است، او یک دوست خوب و کارگری فوق‌العاده در سایت است. او فکر می‌کند که مدیران نیروگاه و سایت در گزارش‌های مربوط به امنیت دست می‌برند و آن‌ها را تحریف می‌کنند.

در کنار «ارین بروکوویچ» و «نورما ری» این یکی از بهترین فیلم‌هایی است که موضوع مشابهی در آن اهمیت پیدا می‌کند. فیلمی برجسته و مهم که با حرص و طمع شرکت‌ها و شجاعت برای ایستادن جلوی قدرت‌ها دست و پنجه نرم می‌کند.

۴. پل‌های مدیسون کانتی

عنوان اصلی: The Bridges of Madison County
کارگردان: کلینت ایستوود
امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: کلینت ایستوود
محصول ۱۹۹۵

این هم یکی دیگر از فیلم‌هایی است که روی آثار بعد از خودش تاثیرگذار شد. فیلمی درباره‌ی بحران عاشقانه‌ی زنی که به میانسالی نزدیک شده است. فیلم با رسیدن مایکل و کارولین جانسون که خواهر و برادر هستند به خانه‌شان آغاز می‌شود. مادر آن‌ها تازه از دنیا رفته و آن‌ها آمده‌اند تا به وسایل مادرشان سر و سامانی بدهند. بعد از خواندن وصیت‌نامه‌ی فرانچسکا شوکه می‌شوند چون از آن‌ها خواسته که جسدش را بسوزانند و خاکسترش را نزدیک پل پخش کنند.

کارولین در حالی که برادرانش مخالف این کار هستند نامه و عکس‌هایی از مادرش و مردی به نام رابرت پیدا می‌کند. معلوم می‌شود که سی سال قبل در سال ۱۹۶۵ فرانچسکا که به همراه شوهر و فرزندانش به ظاهر زندگی خوبی داشته با مردی به نام رابرت ملاقات می‌کند که عکاس نشنال جئوگرافی بوده. او می‌خواهد از پل‌های آن ناحیه عکاسی کند و فرانچسکا راهنمایی‌اش می‌کند و کمی بعد رابطه‌ی عاطفی قوی بین آن‌ها شکل می‌گیرد.

وفاداری در عین تجربه‌ی یک عشق ممنوع چیزی است که بعد از «پل‌های مدیسون کانتی» رواج زیادی در سینما پیدا کرد. مریل استریپ موفق می‌شود در نقش فرانچسکا نشان بدهد که چه‌طور زنی وفادار به خانواده ممکن است درگیر احساساتش بشود. مریل استریپ برای بازی در این نقش نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد.

۵. شیطان پرادا می‌پوشد

عنوان اصلی: The Devil Wears Prada
کارگردان: دیوید فرانکل
امتیاز متاکریتیک: ۶۲ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: آن هاتاوی
محصول ۲۰۰۶

این فیلمی است برای ‌آن‌هایی که تصور می‌کنند مریل استریپ فقط در نقش‌های دراماتیک قدرت بازی دارد. شوخ‌طبعی درخشان مریل استریپ برای بازی در نقش میراندا به عنوان سردبیر یک مجله‌ی مد موتور محرکه‌ی فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» است.

فیلم داستان دختر جوانی به نام اندی است که تازه در رشته‌ی روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل شده. باهوش و کاری است اما به لباس پوشیدنش ذره‌ای اهمیت نمی‌دهد و در حقیقت مد و لباس چیزهایی هستند که همیشه مسخره‌شان می‌کند. با این حال او به عنوان دستیار شخصی میراندا سردبیر یکی از مشهورترین مجله‌های مد انتخاب می‌شود. شغلی که هزاران دختر دنبالش هستند.

میراندا وقتی بی‌اعتنایی او را به مد و لباس می‌بیند عصبانی می‌شود و توضیح می‌دهد که حتی لباس پوشیدن راحت او هم پیرو مد است. اندی تحت‌تاثیر کاراکتر میراندا قرار می‌گیرد و به سر و وضع خودش بیشتر می‌رسد.

میراندا برعکس فیلم‌هایی که از استریپ تا آن زمان سراغ داشتیم بیرحم و طعنه‌زن است و تصویری از یک رئیس مرعوب‌کننده ارائه می‌دهد که در طعنه‌هایش شوخ‌طبع است.

۶. شک

عنوان اصلی: Doubt
کارگردان: جان پاتریک شنلی
امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: فیلیپ سیمور هافمن و ایمی آدامز
محصول ۲۰۰۸

«شک» اقتباسی از نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته‌ی جان پاتریک شنلی بود که هم جایزه‌ی پولیتزر و هم تونی را از آن خودش کرد. نمایشنامه‌ای سخت و پیچیده در باب ایمان و شک که همه چیز در آن روی لبه‌ی تردید قرار دارد و البته فشار زیادی روی بازیگران سه نقش اصلی است.

سال ۱۹۶۴ در کلیسای کاتولیک در نیویورک پدر فلین درباره‌ی طبیعت شک سخنرانی می‌کند. این که شک هم مانند ایمان نیرویی است که می‌تواند انسان‌ها را متحد کند. خواهر الویسیوس که جزو راهبان بسیار متعصب است و در مدرسه‌ی کلیسا هم کار می‌کند وقتی می‌بیند که پسربچه‌ای از پدر فلین دوری می‌کند به او مشکوک می‌شود و به همه‌ی خواهران دستور می‌دهد که هر گونه فعالیت شک‌برانگیزی را به او اطلاع بدهند.

خواهر جیمز یکی از راهبه‌های تازه‌کار است که متوجه رفتار عجیب یکی از پسرها با پدر فلین می‌شود. او ماجرا را به خواهر الویسیوس گزارش می‌دهد و آن‌ها جلسه‌ای با پدر فلین ترتیب می‌دهند اما پدر فلین همه چیز را انکار می‌کند.

مریل استریپ نقش خواهر الویسیوس را دارد. زنی مذهبی و متعصب که در میانه‌ی بین ایمان به پدر مقدس و شک گیر افتاده و هیچ‌کس به اندازه‌ی استریپ نمی‌توانست این برزخ ترسناک را با این ظرافت به تصویر بکشد.

۷. جولی و جولیا

عنوان اصلی: Julie & Julia
کارگردان: نورا افرون
امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: استنلی توچی
محصول ۲۰۰۹

مریل استریپ برای بازی در این نقش نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. یک فیلم مفرح سبک درباره‌ی زندگی موازی دو زن در دو زمان مختلف که هر دو از طریق آشپزی به شادمانی می‌رسند. مریل استریپ در این فیلم در حقیقت یک نقش واقعی را بازی کرده است. جولیا چایلد نویسنده‌ی مشهورترین کتاب آشپزی آمریکا برای آن‌ها همان حکمی را دارد که رزا منتظمی برای آن‌هایی که در ایران می‌خواهند از روی کتاب آشپزی کنند.

داستان با جولی پاول شروع می‌شود. زن جوانی که در سال ۲۰۰۲ در شرکتی مشغول به کار است اما از زندگی‌اش رضایت ندارد. او تصمیم می‌گیرد از روی کتاب جولیا چایلد شروع به آشپزی کند و شرحش را در وبلاگش بنویسد. داستان فلاش‌بک می‌خورد به خود زندگی جولیا چایلد و این که چه‌طور در دهه‌ی پنجاه با همسر دیپلماتش به پاریس می‌رود و در کلاس‌های آشپزی ثبت‌نام می‌کند. نکته‌ی جالب این که او تنها زنی است که سر کلاس حضور دارد.

۸. بانوی آهنین

عنوان اصلی: The Iron Lady
کارگردان: فیلیدیا لوید
امتیاز متاکریتیک: ۵۴ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: جیم برودبنت
محصول ۲۰۱۱

جدای از هر نقطه ضعف و نقطه قوتی که فیلم «بانوی آهنین» دارد این فیلم کلاس درس بازیگری است. کلاس درسی که مریل استریپ استاد آن است.

از اسم فیلم پیداست که درباره‌ی زندگی مارگارت تاچر، نخست وزیر انگلستان و یکی از سرسخت‌ترین زنان و سیاستمداران تاریخ است. لقب او بانوی آهنین بود. فیلم در رفت و برگشت زمانی مدام روایت می‌شود. اول زمان پیری مارگارت تاچر را می‌بینیم. بانوی آهنین دچار آلزایمر شده و با شخصیت‌هایی که در ذهنش می‌بیند صحبت می‌کند. از جمله‌ی این کاراکترها همسرش است که از دنیا رفته و تاچر با مرگ او کنار نیامده. بعد کودکی او را می‌بینیم و زمانی که عضو حزب محافظه‌کار شد و در حزب قدرت گرفت و در نهایت به عنوان نخست‌وزیر انگلستان انتخاب شد.

مریل استریپ برای این فیلم اسکار بهترین بازیگری را گرفت. او توانست در کمتر از دو ساعت یکی از قدرتمندترین زنان دنیا را هم در اوج قدرت و هم در دوره‌ی افولش تصویر کند.

۹. آگوست اوسیج کانتی

عنوان اصلی: August: Osage County
کارگردان: جان ولز
امتیاز متاکریتیک: ۵۸ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: جولیا رابرتز
محصول ۲۰۱۳

یک کمدی تراژیک دیدنی و از آن فیلم‌هایی که هالیوودی‌ها استاد ساختنش هستند. فیلمی درباره‌ی اعضای یک خانواده که به زور دور هم جمع می‌شوند و همه‌ی نفرت و خشم‌شان را بیرون می‌ریزند و در عین حال لحظات احساساتی هم کنار هم دارند.

فیلمی پر از دیالوگ که فیلمنامه‌اش محملی است برای این که بازیگرانش خودشان را به رخ بکشند. قدرت بازیگری مریل استریپ و جولیا رابرتز این فیلم را تبدیل به اثری تماشایی می‌کند. همه‌ی زنان خانواده‌ی وستون اراده‌های قوی دارند اما مسیرهای متفاوتی را در زندگی‌شان طی کرده‌اند. مردی از خانه بیرون رفته و ناپدید شده. همسر او مریل استریپ مبتلا به سرطان است و البته زنی خشن با زبانی تند و تیز است. ویولت از خواهر و دخترانش می‌خواهد که برای کمک به خانه بیایند اما میان او و دختر بزرگش جدالی پایان ناپذیر برقرار است.

هم مریل استریپ و هم جولیا رابرتز برای نقش‌آفرینی درخشانشان در این فیلم نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شدند. سکانس‌هایی که این دو نفر روبه‌روی هم قرار می‌گیرند پر از انرژی و کلاس درس بازیگری است.

۱۰. پست

عنوان اصلی: The Post
کارگردان: استیون اسپیلبرگ
امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰
بازیگر مقابل: تام هنکس
محصول ۲۰۱۷

اگر یک فرمول وجود داشته باشد که بگوییم چطور یک فیلم ممکن است در بخش‌های مختلف نامزد جایزه اسکار شود، «پست» اسپیلبرگ همه‌ی آن ویژگی‌ها را دارد. اعضای آکادمی معمولا به اسپیلبرگ وفادار هستند. همچنین به بازیگرانی که این بار جلوی دوربین او رفته‌اند یعنی تام هنکس و مریل استریپ.

اولین‌بار بود که این دو بازیگر بزرگ در یک فیلم روبه‌روی هم بازی کردند تا داستان زنی را بگویند که ناشر واشنگتن‌پست بود و تبعیض جنسیتی باعث شد که دولت آمریکا مقابلش بایستد. داستان «پست»، اثر تازه‌ اسپیلبرگ بر روی جریانات انتشار مدارک پنتاگون توسط واشنگتون پست در سال ۱۹۷۱ متمرکز است. در سال ۱۹۷۱ واشنگتن پست تصمیم به افشای مدارک چهل و هفت جلدی پنتاگون کرد. تصمیمی که پس از دستورالعمل فدرال رییس جمهور و مجبورساختن نیویورک تایمز به عدم افشای این مدارک گرفته شد.

منتقد هالیوود ریپورتر گفته بود:‌ «بازی استریپ برق از سر مخاطبان می‌پراند و احتمالا امسال هم نامزد اسکار می‌شود تا رکورد خودش را بزند.» و خب درست می‌گفت. استریپ برای این فیلم بیست و یکمین نامزدی‌اش را برای اسکار به دست آورد.