یوزپلنگ طلایی جشنواره لوکارنو به سنگاپور رفت
هفتاد و یکمین جشنواره فیلم لوکارنو به پایان رسید و «یئو سیه هوا» کارگردان سنگاپوری برای فیلم «سرزمین خیالی» (A Land Imagined) یوزپلنگ طلایی جشنواره را به خانه برد. فیلم سیه هوا داستان یک کارگر ساختمانی تنهاست که از چین آمده و در زمین‌های سنگاپور گم شده. از طرف دیگر پلیس بی‌خوابی می‌خواهد از حقیقت پشت این زمین‌ها و داستان این مهاجر آگاه شود.
در بخش‌های دیگر جشنواره فیلم لوکارنو جایزه بهترین کارگردانی به «دومینگا سوتومایور کاستیلو» رسید. او فیلم «برای جوان مردن خیلی دیر است» (Too Late to Die Young) را ساخته که در شیلی می‌گذرد. تابستان سال ۱۹۹۰ است و دموکراسی به شیلی بازگشته. یک گروه دوستانه از سه نوجوان در حالی که به استقبال سال نو می‌روند برای اولین‌بار با ترس و عشق روبه‌رو می‌شوند.
جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره به «آندرا گوتی» برای بازی در فیلم «آلیس تی» به کارگردانی «رادو مونتین» از رومانی رسید و «کی جوبونگ» جایزه بهترین بازیگر مرد را برای فیلم «هتل کنار رود» ساخته «هونگ سانگ‌سو» از کره جنوبی از آن خودش کرد.
«کارلو چتریان» ششمین سالی است که به عنوان مدیر هنری این فستیوال فعالیت می‌کند. چتریان می‌گوید: «هفتاد و یکمین جشنواره لوکارنو بسیار متنوع و غنی بود و کارگردانان تجربه‌های جالبی را با خودشان به این فستیوال آوردند.»
جشنواره فیلم لوکارنو که از سال ۱۹۴۶ تا امروز هر سال در سوییس برگزار می‌شود بعد از جشنواره‌های کن، برلین و ونیز چهارمین جشنواره بزرگ و معتبر و مهم اروپایی به حساب می‌آید. نکته جالب این جشنواره شیوه نمایش فیلم‌هاست که در فضای باز و روی پرده بزرگ است و حدود ۸ هزار تماشاگر می‌توانند هر بار به دیدن یک فیلم بنشینند. بخش اصلی جشنواره لوکارنو همان بخش رقابتی یا مسابقه بین‌الملل است. این جشنواره یک بخش رقابتی فرعی هم به نام «سینماگران زمان حال» دارد که فیلم‌های تجربی و معمولا کارهای اول کارگردانان در آن به نمایش درمی‌آیند.
امسال مستند «زنانی با گوشواره‌های باروتی» به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در بخش هفته منتقدان جشنواره لوکارنو حضور داشت. مستند رضا فرهمند به اردوگاه زنان داعشی می‌پردازد. سوژه‌ای که کمتر کسی به آن پرداخته است.
