برای اولین بار شفق های قطبی در سطح ستاره‌ای دوردست دیده شد
شفق‌های قطبی پدیده‌های طبیعی زیبا و خیره‌کننده‌ای هستند که معمولا در مناطق قطبی زمین دیده می‌شوند. ذره‌هایی که از خورشید به سمت زمین می‌آیند با قسمت بالایی اتمسفر زمین واکنش شیمیایی انجام می‌دهند.
گروهی از ستاره‌شناسان و دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا اخیرا شفق‌های قطبی را برای اولین بار بر سطح ستاره‌ای دیدند که ۱۸ سال نوری با زمین فاصله دارد.
الکترون و پروتون‌های ساطع شده از این واکنش‌ها یونیزه شده و موجب برانگیخته شدن اجزای اتمسفر می‌شوند که نتیجه‌ی آن پرتو نورهایی می‌شود که شفق قطبی نام دارد. این شفق‌ها تاکنون فقط در زمین و بعضی از سیاره‌های منظومه‌ی شمسی مثل زحل دیده شده‌اند.
اما به‌تازگی ستاره‌شناسان برای اولین بار شفق‌های ستاره‌ای را دیده‌اند که ۱۸ سال نوری با زمین فاصله دارد. «گرگ هالینان» (Gregg Hallinan) و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا گزارش می‌دهند که این ستاره‌ی کم‌نور در منظومه‌ی «لیرا» (Lyra) شفق‌های قابل مشاهده و امواجی رادیویی را همگام با چرخش‌اش ساطع می‌کند. این نور چشمک‌زن احتمالا از آماج الکترون‌هایی که به اتمسفر این ستاره ضربه میزنند ناشی می‌شود. شفق قطبی حاصل از این برخوردها حداقل ۱ میلیون برابر از شفق‌های زمین قدرتمندتر است.
همانطور که در بالا گفته شد خورشید منشا ذره‌هایی است که به سمت زمین می‌آیند، اما دانشمندان هنوز در مورد منبع ذره‌هایی که به اتمسفر این ستاره وارد می‌شوند چیزی نمی‌دانند. همین منبع ممکن است شرایط جوی شدیدی را در ستاره‌های کم‌نور اطراف به وجود آورد.
منبع: Science News
