دوران بدنه آلومینیومی پرچمداران به سر رسیده است
مانند دسته‌های پرندگان مهاجر، سازندگان گوشی‌های هوشمند هم به‌صورت گروهی به ترندهای جدید روی می‌آورند. در یک دوران ما آیفون ۶ اس همراه با جک هدفون، فاقد بریدگی نمایشگر و بدنه آلومینیومی داشتیم، و در دورانی دیگر سازندگان گوشی‌ها کپی‌های آیفون X را روانه‌ی بازار میکنند که فاقد جک هدفون و بدنه آلومینیومی هستند و از بریدگی نمایشگر هم بهره می‌برند. آخرین شرکت بزرگی که برای پرچمداران خود همچنان از بدنه آلومینیومی استفاده می‌کرد، گوگل بود که در نهایت برای پیکسل ۳ و پیکسل ۳ ایکس‌ال به استفاده از بدنه شیشه‌ای روی آورده است. حالا دیگر می‌توان گفت که دوران بدنه آلومینیومی پرچمداران به سر رسیده است.
تقریباً ۸ سال پیش در سال ۲۰۱۰ اولین گوشی‌های مجهز به بدنه آلومینیومی روانه‌ی بازار شدند. این گوشی‌ها HTC Legend و نوکیا N8 بودند.HTC با بهره‌گیری از بدنه فلزی توجهات زیادی را جلب کرد و برای این کار از طراحی بدنه مک‌بوک پرو الگو گرفته بود. در آن دوران گوشی‌های نوکیا N8 و E7 از بدنه آلومینیومی بهره می‌بردند و مورد دوم مجهز به کیبورد فیزیکی هم بود که از بدنه بیرون می‌آمد.
در آن دوران گوشی‌های هوشمند از طراحی‌های متنوعی بهره می‌بردند و شرکت‌ها ترجیح می‌دادند که از زبان طراحی یکدیگر کپی‌برداری نکنند. اما در چند سال اخیر، بسیاری از شرکت‌ها به کپی‌برداری از آیفون‌ها روی آورده‌اند که از مهم‌ترین نشانه‌های آن هم می‌توانیم به حذف گسترده جک هدفون اشاره کنیم، روندی که فعلاً با مقاومت گوشی‌های پرچم‌دار ال‌جی و سامسونگ روبرو شده است.
اپل در سال ۲۰۱۷ گوشی‌های آیفون ۸ و آیفون X را همراه با بدنه‌های شیشه‌ای روانه‌ی بازار کرد. پیش از عرضه این آیفون‌ها، رقبای اپل در زمینه‌ی بهره‌گیری از بدنه آلومینیومی به مهارت زیادی دست یافته بودند و به همین خاطر اپل برای اینکه بتواند ظاهر آیفون‌ها را خاص نگه دارد، باید چنین کاری را انجام می‌داد. در ضمن رهایی از بدنه فلزی به اپل اجازه می‌داد که فناوری شارژ بی‌سیم را برای گوشی‌های خود به ارمغان بیاورد، قابلیتی که سامسونگ آن را از زمان گلکسی اس ۶ ارائه می‌داد.
خیلی سریع، همه شرکت‌ها به بهره‌گیری از بدنه‌های شیشه‌ای روی آوردند. برخی از آن‌ها این کار را پیش از اپل انجام دادند ولی در حال حاضر، بیشتر پرچمداران شرکت‌های معروف از بدنه شیشه‌ای بهره می‌برند که آخرین آن‌ها، پیکسل ۳ گوگل بود.
مهم‌ترین مشکل بدنه‌های شیشه‌ای، دوام پایین آن‌ها است. گوشی‌های مجهز به بدنه آلومینیومی در برابر ضربات و سقوط‌های زیادی جان سالم به درمی‌برند، اما بدنه‌های شیشه‌ای خیلی راحت ترک می‌خورند. علاوه بر این باید به حساسیت زیاد در قبال خط و خش هم اشاره کنیم. بسیاری از کارشناسانی که دقایقی گوشی‌های پیکسل ۳ را در دست گرفته‌اند، گفته‌اند که در همان دقایق تعدادی خط و خش بر بدنه‌ی این گوشی‌ها-به‌خصوص آن‌هایی که بدنه‌ی سیاه‌رنگ دارند-دیده شده است. البته مطمئناً چنین چیزی در بدنه‌های روشن‌تر کمتر توجهات را جلب می‌کند.
به نظر می‌رسد در بین شرکت‌های سازنده گوشی‌های هوشمند سؤالی که مطرح نمی‌شود این است که چرا بدنه‌های پلی‌کربنات مورد استفاده قرار نمی‌گیرند؟ در همین زمینه می‌توانیم به گوشی زیبای نوکیا N9 اشاره کنیم که از بدنه پلی‌کربنات بهره می‌برد و ظاهر جذاب و مقاومت بالایی در برابر ضربات داشت. نوکیا از چنین موادی برای گوشی لومیا ۸۰۰ و تعدادی از دیگر گوشی‌ها استفاده کرد و به خاطر طراحی آن‌ها، تعریف‌ها و تمجیدهای زیادی نثار نوکیا شد. شکست ویندوز فون باعث شد این نوع طراحی هم به فراموشی سپرده شود و پس از آن کمپانی‌های دیگر علاقه‌ی چندانی به بهره‌گیری از این نوع بدنه‌ها نشان ندادند.
اما همین الان هم احتمالاً بسیاری از کاربران از بین بدنه شیشه‌ای شکننده و مستعد خط و خش و با دوام پایین و بدنه‌های پلی‌کربنات رنگارنگ مات و با دوام بالا، بدنه‌ای از جنس پلی‌کربنات را انتخاب میکنند. از لحاظ انتقال امواج رادیویی، تفاوت چندانی بین بدنه‌های شیشه‌ای و از جنس پلی‌کربنات وجود ندارد. البته صرف بهره‌گیری از پلاستیک به معنای ساخت بدنه‌های زیبا نیست، زیرا همانطور که در مورد سامسونگ دیده‌ایم، می‌توان بدنه‌های پلاستیکی بسیار زشتی را روانه‌ی بازار کرد. اما در هر صورت، هزینه‌ای که برای ساخت بدنه‌های شیشه‌ای صرف می‌شود، چندان کمتر از هزینه ساخت بدنه‌هایی از جنس پلی‌کربنات باکیفیت نیست.
روی هم رفته باید بگوییم که خداحافظی با بدنه‌های فلزی اصلاً کار سختی محسوب نمی‌شود. حذف بدنه آلومینیومی به گوشی‌ها اجازه می‌دهد که از شارژ بی‌سیم بهره ببرند. اما این موضوع که کل صنعت موبایل به سمت بهره‌گیری از بدنه‌های شیشه‌ای رفته، ناامیدکننده است. استفاده از شیشه راه‌حل بی‌نقصی به حساب نمی‌آید و گوشی‌سازها نباید این نوع بدنه را به‌عنوان بهترین راه‌حل بپذیرند. امیدواریم در سال ۲۰۱۹، گوشی‌سازها از مواد متنوعی برای بدنه گوشی‌های خود استفاده کنند تا بار دیگر شاهد گوشی‌های مجهز به بدنه‌های متنوعی باشیم.
بیشتر بخوانید: بهترین ماده برای جنس بدنه گوشی کدام است؛ فلز، شیشه، یا پلاستیک؟
منبع: The Verge
روی هم رفته باید بگوییم که خداحافظی با بدنه‌های فلزی اصلاً کار سختی محسوب نمی‌شود. حذف بدنه آلومینیومی به گوشی‌ها اجازه می‌دهد که از شارژ بی‌سیم بهره ببرند.
.
.
یه جور میگید انگار همه دارند از شارژ بی‌سیم استفاده میکنند و یکی نداشته باشه کلی عذاب میکشه.
اینم مثل حساسیت به جذب اثر انگشت توسط بدنه گوشی از اون وسواس های احمقانه دنیای گجت هاست در حالی که همه حین خرید گوشی قاب هم میخرند .
ترجیح میدم به جای تغییر هر روز ماژول دوربین و جنس بدنه و ناچ و نسبت تصویر و هزار و یه چیز بی مصرف دیگه رو پلتفرم سخت افزاری و تجربه بهتر رابط کاربری تمرکز بشه که هر چه سریعتر اسمارت فون ها برای همراهی یک روز شلوغ و پر کار به تکامل برسند.
اما خدایش المینیوم یک حس بهتر از شیشه دارد موقعی که در دست می‌گیریم .