آخرین سامورایی (پیش‌نمایش For Honor)

کنفرانس سال گذشته‌ی یوبی‌سافت در نمایشگاه E3 2015، با رونمایی از بازی بسیار جالبی همراه بود. زمانی که «جیسون وندن‌برگ» روی سن آمد و با صدای سنگین و آن ظاهر خسته‌اش، از بازی For Honor رونمایی کرد، تکلیف‌مان با این بازی مشخص شد. با دیدن قیافه و سبک صحبت کردن کارگردان این بازی، می‌توانستید متوجه شوید که با یک بازی جدی و سخت طرف هستید؛ عنوانی که قرار است رس شما را بکشد.

جیسون وندن‌برگ که از نظر ظاهری خودش هم با وایکینگ‌ها شباهت‌های زیادی دارد، می‌گوید که بازی‌ها همگی ساختاری شبیه به هم پیدا کرده‌اند. کارگردان For Honor معتقد است که تمام بازی‌های اکشن اول‌شخص یا بازی‌های اکشن، از یک سیستم کنترل یکسان استفاده می‌کند. وندن‌برگ می‌گوید که باید سیستم‌های کنترل جدیدی به بازی‌ها معرفی شود و حتما همه‌ی بازی‌ها، نباید از سیستمی یکسان برای بازی‌شان استفاده کنند.

همین موضوع باعث شده است تا جیسون وندن‌برگ و استودیوی بازی‌سازی یوبی‌سافت مونترال، دست به ساخت مکانیک‌ها و سیستم‌های کاملا جدیدی برای For Honor بزنند. اساس For Honor بر پایه‌ی مبارزات سخت یک به یک است؛ سیستمی که قرار است روندی جدید را به بازی‌های ویدیویی معرفی کند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

قرون وسطی

بیایید قبل از هر چیز به مکانیک‌های مبارزه‌ی For Honor نگاه کنیم. کارگردان این بازی می‌گوید که خودش در استفاده از شمشیرهای بلند آلمانی، تعلیم دیده است. برای ساخت For Honor و سیستم‌های مبارزه‌ی مختلف آن، سازندگان این بازی از متخصصان اسلحه و حرفه‌ای‌هایی که نحوه‌ی کار با شمشیرهای مختلف را می‌دانند، مشاوره گرفته‌اند.

For Honor را بیشتر باید به عنوان یک بازی چند نفره نگاه کنیم تا یک بازی بزرگی که خط داستانی و یک بخش بلند و بالای تک‌نفره دارد.

تیم سازنده‌ی For Honor قبل از هر چیز با ایده‌ی ساخت مکانیک‌های مبارزه‌ی کاملا جدیدی به سمت مدیران یوبی‌سافت می‌روند و پس از اینکه نظر آن‌ها را جلب می‌کنند، فقط ۱۸ ماه صرف ساخت سیستم مبارزه‌ی بازی می‌کنند. وندن‌برگ می‌گوید که در طی این ۱۸ ماه، بیش از ۴۰۰ سیستم مختلف را آزمایش کرده‌اند. کارگردان For Honor می‌گوید که تمام این مدت، سخت تلاش کرده‌اند تا مکانیک‌هایی بسیار سرگرم‌کننده و در عین حال متعادل و جدید را به بازی‌شان اضافه کنند.

اینکه For Honor، پیش از اینکه یک بازی بزرگ باشد، در پایه و اساس فقط یک سیستم مبارزه‌ی خفن بوده است، موجب شده بود تا یوبی‌سافت بخواهد این بازی را فقط با ساختار چند نفره بسازد. یوبی‌سافت در ابتدا For Honor را به عنوان یک بازی چند نفره‌ی محض معرفی کرد. بخش تک‌نفره و داستانی این بازی هم به تازگی به آن اضافه شده است.

با این حال، یه نظر می‌رسد که For Honor را بیشتر باید به عنوان یک بازی چند نفره نگاه کنیم تا یک بازی بزرگی که خط داستانی و یک بخش بلند و بالای تک‌نفره دارد.

احتمالا کمی طول می‌کشد تا با سیستم کنترل و مبارزه‌ی For Honor آشنا شوید و دست‌تان به آن عادت کند. هنگامی که وارد یک مبارزه می‌شوید‌، قبل از هر چیز باید دست‌تان را روی استیک راست ببرید. آنالوگ راست را به هر طرف که بدهید، شخصیت شما در آن سمت گارد می‌گیرد. دو ضربه‌ی سبک و سنگین هم دارید که به ترتیب با کلیدهای R1 و R2 کار می‌کنند. همانطور که با آنالوگ راست، جهت دفاع کردن را مشخص می‌کنید، با همین استیک، جهت حمله را هم به سمت‌های بالا، چپ، راست و پایین مشخص می‌کنید.

مجموعه‌ی بزرگی از حرکات‌های پیچیده هم در مبارزه وجود دارند که باید در استفاده از آن‌ها ماهر شوید؛ حرکاتی که به شما کمک می‌کنند تا به خوبی گارد بگیرید و ضربات حریف را منحرف کنید.

با توجه به اینکه به احتمال زیاد بیشتر بازی را مشغول مبارزه با بازی‌کننده‌های واقعی هستید، مبارزه‌ی بازی بسیار سخت و دقیق می‌شود؛ چون لحظه‌ای درنگ و اشتباهی کوچک می‌تواند شما را به شکست بکشاند. در طول مبارزات، باید به حریف خودتان با دقت نگاه کنید و از نحوه‌ی دفاع کردن او گرفته تا نحوه‌ی حرکت‌اش را زیر بررسی قرار دهید. باید با از اینکه در چه زمانی می‌خواهید دفاع و در چه در زمانی می‌خواهید حمله کنید، کاملا مطمئن شوید.

یاد گرفتن و ماهر شدن در مبارزات بازی، در بخش چند نفره‌ی بازی کاملا به کارتان خواهد آمد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

میدان نبرد

For Honor در اصل یک بازی چند نفره است. پنج حالت مختلف در بازی وجود خواهد داشت. این بخش‌ها، Dominion، Brawl، Duel، Skirmish و Elimination هستند.

در بخش Dominion که در واقع اصلی‌ترین بخش چند نفره‌ی بازی هم محسوب می‌شود، دو تیم چهار نفره سعی می‌کنند تا بخش‌های مختلفی از نقشه را فتح کنند. سه نقطه‌ی اصلی در نقشه وجود دارد که از آن‌ها، دو ناحیه هیچ محافظی ندارد. در حالی که ناحیه‌ی سوم، پر از دشمنانی است که دو گروه بازی‌کننده باید آن‌ها را نابود کنند. بازی با توجه به مناطقی که هر گروه فتح می‌کند، به آن گروه امتیاز می‌دهد. پس از کسب مقدار مشخص شده‌ای از امتیاز، بازی‌کننده‌ها باید تیم دیگر را از بین ببرند تا برنده‌ی این بخش شوند.

نیاز به همکاری بین افراد مختلف یک گروه، یکی از مهم‌ترین بخش‌های For Honor است.

نیاز به همکاری بین افراد مختلف یک گروه، یکی از مهم‌ترین بخش‌های For Honor است. با توجه به اینکه مبارزات بازی یک به یک هستند و همزمان نمی‌توانید با چند نفره مبارزه کنید، اگر چند دشمن به سمت‌تان حمله کنند، حتما نیازمند کمک دیگر افراد گروه خواهید بود. اگر افراد یک گروه لحظه‌ای در بازی، ارتباط و هماهنگی‌شان را با یکدیگر قطع کنند، ممکن است بازی‌شان به راحتی خراب شود.

دیگر بخش‌های چند نفره‌ی بازی، پیچیدگی کمتری خواهند داشت و شبیه به بخش‌هایی خواهند بود که با آن‌ها در بازی‌های دیگر آشنایی دارید. مثلا در بخش‌های Brawl و Duel به ترتیب با دو نفر و یک نفر دوئل می‌کنید. یا در بخش Skirmish به کشتن دشمنانی که روی نقشه‌های بازی ریخته‌اند مشغول می‌شوید و تیمی که دشمنان بیشتری را نابود کند، به عنوان برنده انتخاب می‌شود.

در بخش Elimination هم در دو گروه چهار نفره قرار می‌گیرید و باید تیم حریف خودتان را نابود کنید. در این بخش، افراد یک گروه این امکان را خواهند داشت تا هم‌تیمی‌های خودشان را که به زمین افتاده‌اند، دوباره بلند کنند، اما فقط در صورتی که هم‌تیمی‌ها آن‌ها با یک حرکت Brutal کشته نشده باشد. حرکات Brutal تمام‌کننده‌هایی بسیار خشن هستند که سر و بدن افراد را جدا می‌کنند. اگر توسط یک حرکت Brutal کشته شوید، دیگر امکان بلند کردن شما در طول یک بازی وجود نخواهد داشت.

سازندگان For Honor برای این بازی ۱۲ نقشه‌ی متفاوت ساخته‌اند که این نقشه‌ها هر کدام ۴ تا ۶ حالت مختلف دارند؛ یعنی می‌توانیم بگوییم که بازی در اصل ۶۰ نوع نقشه‌ی مختلف دارد. یوبی‌سافت گفته است که مثل رینبو سیکس جدید با For Honor برخورد خواهد کرد؛ یعنی تمام محتوای دانلودی بازی، رایگان خواهد بود.

می‌توانید مطمئن باشید که بیشتر زمانی که صرف بازی کردن For Honor می‌کنید، در بخش چند نفره‌ی آن خواهد بود. با این حال، این بازی یک بخش تک‌نفره هم دارد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

دوئل

بازی‌ای که مرحله و داستان ندارد، باید به فکر روش‌های دیگری برای نگه داشتن بازی‌کننده‌های‌اش باشد. این روش در بیشتر بازی‌های چند نفره، امکان پیشرفت کاراکتر شما است. همان ابتدای For Honor، از بین سه گروه مختلف، یکی را انتخاب می‌کنید و عضو آن‌ها می‌شوید.

این گروه‌ها، «سامورایی»، «وایکینگ» و «شوالیه» هستند که البته در بازی، این گروه‌ها اسم خودشان را دارند. پس از اینکه گروه خودتان را انتخاب کردید، هر کاری که در بازی انجام بدهید، روی گروه شما تاثیر خواهد گذاشت. بازی فصل‌هایی رقابتی خواهد داشت که هر کدام، ده هفته طول می‌کشند. پس از اتمام یک فصل، به تمام افراد گروهی که برنده شده است، جعبه‌های جایزه اهدا می‌شود؛ یعنی اگر برای مثال عضو وایکینگ‌ها باشید و گروه شما پس از پایان یک فصل، بیشترین امتیاز را کسب کرده باشد، جعبه‌هایی می‌گیرید که شامل آیتم‌هایی ظاهری هستند. می‌توانید با استفاده از این آیتم‌ها، ظاهر شخصیت‌های خودتان را تغییر دهید.

هر کدام از گروه‌های بازی، یعنی وایکینگ، سامورایی و شوالیه، هر کدام خودشان چهار کلاس جداگانه دارند. این چهار کلاس، شامل Vanguard، Assassin، Heavy و Hybrid هستند.

کلاس Vanguard تعادلی بین قدرت حمله و دفاع خواهد داشت. کلاس Assassin بسیار سریع خواهد بود، اما قدرت ضربه‌های‌اش پایین است. کلاس Heavy ضربه‌هایی آرام اما سنگین دارد. آخرین کلاس هم که Hybrid نام دارد، ادغامی از سه کلاس دیگر است.

هر کدام از کلاس‌های بازی، استایل بازی کردن خودشان را خواهند داشت و حرکات کلاس‌ها از زمین تا آسمان با یکدیگر فرق خواهد کرد. می‌توانید قبل از هر بازی، کلاس خودتان را عوض کنید.

در حال حاضر اطلاعات زیادی از بخش تک نفره‌ی بازی نداریم، اما می‌دانیم که For Honor در بخش تک‌نفره‌اش، می‌خواهد این همه مکانیک و سیستم عمیق را کنار بگذارد و یک بخش داستانی پر از صحنه‌های اکشن از پیش تعیین شده را تحویل مخاطبان دهد.

فعلا واقعا نمی‌توانیم درباره‌ی بازی نظر بیشتری بدهیم. باید بازی به دست‌مان برسد و آن را امتحان کنیم و ببینیم که آیا این همه سیستم و مکانیک جدید، به خوبی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و کارشان را انجام می‌دهند یا نه. For Honor قرار است بیش از هر چیز، یک بازی چند نفره باشد و متعادل بودن بخش‌های مختلف آن، مهم‌ترین موضوعی است که باید درست از آب در بیاید.

تا عرضه‌ی بازی زمان زیادی باقی نمانده است و فعلا صبر می‌کنیم.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌